Czy wójt może odmówić udostępnienia informacji publicznej w części zanonimizowanych danych?

FUNKCJONOWANIE SAMORZĄDU - SAS 3/2021

OPIS SYTUACJI:

Fundacja wystąpiła do wójta, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, o udostępnienie określonego dokumentu. Wójt udostępnił żądany dokument, po jego częściowej anonimizacji w zakresie danych osobowych. Fundacja złożyła ponaglenie na bezczynność wójta, wywodząc, że w zakresie zanonimizowanych danych organ powinien wydać decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, a skoro nie wydał takiej decyzji, to dopuścił się w tym zakresie bezczynności.

PYTANIE:

Czy w zaistniałym przypadku wójt rzeczywiście powinien wydać decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej w części zanonimizowanych danych?

ODPOWIEDŹ:

Żaden z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakazuje wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w związku
z dokonaniem anonimizacji udostępnianej informacji publicznej, zaś udostępnienie zanonimizowanego dokumentu w związku ze złożonym wnioskiem nie oznacza pozostawania przez podmiot zobowiązany w bezczynności.

Problematykę dostępu do informacji publicznej reguluje ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, zwana dalej u.d.i.p. Zgodnie z art. 13 u.d.i.p. udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2 (dotyczy konieczności poniesienia dodatkowych kosztów przez organ). 
Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (ust. 2).
Przepis art. 37 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, zwanej dalej k.p.a., stanowi, że stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność). Przepis ten ma zastosowanie również w zakresie bezczynności organu administracji publicznej w udostępnieniu informacji publicznej.
W myśl art. 16 ust. 1 u.d.i.p. odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Do decyzji tej stosuje się przepisy k.p.a.
W judykaturze przedmiotu ugruntowane jest stanowisko, w myśl którego żaden z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakazuje wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w związku z dokonaniem anonimizacji udostępnianej informacji publicznej, zaś udostępnienie zanonimizowanego dokumentu w związku ze złożonym wnioskiem nie oznacza pozostawania przez podmiot zobowiązany w bezczynności. Należy bowiem zauważyć, że postępowanie w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej ma charakter odformalizowany, stąd anonimizacja – jako zabieg techniczny umożliwiający udostępnienie informacji po wyeliminowaniu danych osobowych, których udostępnienie byłoby nieuprawnione – wydaje się środkiem najbardziej adekwatnym i właściwym (vide: wyrok NSA z dnia 8 października 2019 r., sygn. akt. I OSK 4083/18 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20.12.2016 r., sygn. akt IV SA/Wr 369/16, Lex nr 2194799). W orzeczeniach tych Sąd wskazał ponadto, że anonimizacja danych osobowych przez wzgląd na ich ochronę gwarantowaną ustawą o ochronie danych osobowych (analogicznie w zakresie określonym przez RODO) i prywatność jednostki jest dopuszczalna, a w sytuacji, gdy informacja udostępniana jest na wniosek, zanonimizowanie danych co do zasady nie wymaga wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, jak i udostępnienie zanonimizowanej informacji nie uzasadnia zarzutu bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej. Takie działanie zobowiązanego nie jest co do zasady identyfikowane ani z przetworzeniem informacji publicznej, ani z udostępnieniem innej niż żądana informacja publiczna. Dla podmiotu zobowiązanego wykreślenie danych osobowych nie jest zmianą o charakterze jakościowym, prowadzącą do powstania nowej informacji, lecz zwykłym zabiegiem technicznym związanym z rozpatrywaniem wniosku o udostępnienie informacji publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. akt I OSK 1372/15 wskazał, że z zestawienia dwóch wartości, tj. zasady jawności informacji publicznych oraz obowiązku ochrony prywatności, tajemnic przedsiębiorcy i danych osobowych osób fizycznych, można wyprowadzić wniosek, że możliwe jest udostępnianie informacji publicznej w sposób nienaruszający wskazanych dóbr chronionych. Służy temu m.in. anonimizacja danych wrażliwych. W takim wypadku nie zachodzi jednak potrzeba wydawania oddzielnej decyzji na podstawie art. 16 u.d.i.p., gdyż przepis ten może mieć zastosowanie tylko w wypadku odmowy udostępnienia informacji, a nie w przypadku jej udzielenia z zachowaniem zasady ochrony dóbr chronionych (vide: Lex nr 2169772, M. Prawn. 2017/4/173).
Ostateczna ocena należy jednak do organu wyższej instancji (w przypadku złożenia ponaglenia) i sądów administracyjnych (w przypadku złożenia skargi do WSA oraz skargi kasacyjnej do NSA), które wydając orzeczenie w danej sprawie, muszą wziąć pod uwagę cały stan faktyczny i prawny w danej sprawie.

Sławomir Pyźlak
radca prawny

SPIS TREŚCI

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa