Rada gminy w czasie pandemii może przedłużyć terminy płatności rat podatku od nieruchomości

ATUALNOŚCI | ORZECZNICTWO - SAS 4 / 2020

Uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia 12 maja 2020 r., nr 12.212.2020

W oparciu o delegację zawartą w art. 15q ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, rada gminy może przedłużyć, w drodze uchwały, wskazanym grupom przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu, terminy płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w kwietniu, maju i czerwcu 2020 r., nie dłużej niż do dnia 30 września 2020 r.

Tak wynika z uchwały Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie, stwierdzającej nieważność uchwały rady miejskiej z dnia 10 kwietnia 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów płatności rat podatku od nieruchomości. W badanej uchwale rada, działając na podstawie art. 15q ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, przedłużyła terminy płatności podatku od nieruchomości przedsiębiorcom, których dotyczy zakaz prowadzenia działalności, związany ze skutkami epidemii COVID-19.
Jak ustaliła RIO w Warszawie, w tytule załącznika Nr 1 do badanej uchwały, stanowiącego zgłoszenie w sprawie przedłużenia terminów płatności rat podatku od nieruchomości, zawarto wyrazy: „dotyczy osób fizycznych”, podczas gdy z treści uchwały wynika, że przedłużenie terminu płatności podatku dotyczy przedsiębiorców (a więc nie tylko osób fizycznych). – Zapis ten jest sprzeczny m.in. z postanowieniami § 1 badanej uchwały oraz pkt. 6 Załącznika nr 1 do badanej uchwały – wskazała Izba.
Z kolei Załącznik nr 2 do badanej uchwały, stanowiący formularz oświadczenia przedsiębiorcy, zawiera zapis: „Niniejsze oświadczenie składam świadomy odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań i prawdziwości danych. Oświadczam, że znana jest mi treść art. 233 § 1 Kodeksu karnego”. – W oparciu o delegację zawartą w art. 15q ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, rada gminy może przedłużyć, w drodze uchwały, wskazanym grupom przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, terminy płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w kwietniu, maju i czerwcu 2020 r., nie dłużej niż do dnia 30 września 2020 r. Zarówno wskazany wyżej przepis, jak i żaden inny przepis obowiązującego prawa, nie dają podstaw do wprowadzenia przez organ stanowiący gminy w przedmiotowej uchwale zobowiązania do złożenia oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Ustawowego upoważnienia dla organu stanowiącego w tym zakresie nie można domniemywać oraz normowanie w akcie prawa miejscowego innych kwestii, niż te które wynikają z delegacji ustawowej, nie znajduje uzasadnienia i przekracza zakres upoważnienia – czytamy w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego warszawskiej Izby.
Żądanie złożenia oświadczenia pozostaje w sprzeczności z art. 233 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, zgodnie z którym warunkiem odpowiedzialności za złożenie fałszywego oświadczenia jest to, aby przepis ustawy, na podstawie której oświadczenie jest składane, przewidywał możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo wskazać można wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 lutego 2014 r. (sygn. akt I SA/Kr 2217/13), w którym sąd stwierdził, że „jeżeli ustawodawca zamierza nadać wymaganym oświadczeniom składanym przez zainteresowane podmioty rygor odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń (zeznań), to rygor ten wprowadza wprost do ustawy i dopiero wówczas, w razie przeniesienia kompetencji do określenia przez organ samorządu wzoru informacji i deklaracji, winien przewidzieć w treści upoważnienia wymóg pouczenia o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń (zeznań)”.
Kolegium RIO w Warszawie wskazało ponadto, że badana uchwała rady miejskiej jest aktem prawa miejscowego i w związku z tym zastosowanie do niej znajdują przepisy § 135 w związku z § 143 Załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”. Zgodnie z ich treścią w uchwale zamieszcza się przepisy prawne regulujące sprawy z przekazanego upoważnieniem zakresu. – Oznacza to, że akt podjęty na podstawie ustawowego upoważnienia może regulować tylko i wyłącznie sprawy przekazane tym upoważnieniem – wskazało Kolegium RIO w Warszawie.

Spis treści

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa