Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt II OSK 1197/10
ORZECZNICTWO - SAS 12 / 2011
Tezy: 1. Podjęcie decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę nie sprawia, że ustaje działanie normy z art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego, gdy następnie wskutek złożonego odwołania dochodzi do wydania przez organ wyższego stopnia decyzji kasacyjnej powodującej przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
2. Ze względów celowościowych uprawnione jest założenie, że sankcja przewidziana za nieterminowe rozpoznanie wniosku o pozwolenie na budowę powinna być stosowana zarówno przy pierwszym, jak i przy ponownym rozpoznawaniu sprawy przez organ architektoniczno-budowlany, w razie gdy organ odwoławczy orzekł na podstawie art. 138 par. 2 k.p.a. 3. Ustanowiony przepisem art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego termin 65-dniowy, wiążący organ pierwszej instancji również przy ponownym rozpatrywaniu sprawy, rozpoczyna swój bieg w dacie zwrotu akt sprawy przez organ odwoławczy.
W niniejszej sprawie NSA podniósł, że celem wprowadzenia przepisu art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego było wyeliminowanie występujących przypadków nieuzasadnionego wydłużania przez organy administracji architektoniczno-budowlanej postępowania w sprawie wydawania pozwolenia na budowę, a cel ten jest aktualny przez cały czas trwania postępowania do jego zakończenia. W rezultacie Sąd uznał, że podjęcie decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę nie sprawia, że ustaje działanie normy z art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego, gdy następnie wskutek złożonego odwołania dochodzi do wydania przez organ wyższego stopnia decyzji kasacyjnej, powodującej przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Dlatego według Sądu sankcja przewidziana za nieterminowe rozpoznanie wniosku o pozwolenie na budowę powinna być stosowana zarówno przy pierwszym, jak i przy ponownym rozpoznawaniu sprawy przez organ architektoniczno-budowlany po wydaniu przez organ odwoławczy decyzji na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.
Tym niemniej NSA uznał za konieczne zastosowanie wykładni celowościowej i systemowej przy obliczaniu biegu terminu w sytuacji, gdy sprawa „wraca” do organu pierwszej instancji po decyzji organu odwoławczego.
NSA jako niewłaściwe uznał stanowisko Wojewódzkiego Sądu w Warszawie, zgodnie z którym początkiem biegu terminu przewidzianego w art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego jest w każdym przypadku data wpływu wniosku o wydanie decyzji pozwalającej na budowę, natomiast okres pomiędzy datą wydania decyzji organu odwoławczego a datą zwrotu akt sprawy do organu pierwszej instancji podlega odliczeniu na podstawie art. 35 ust. 8 Prawa budowlanego.
NSA podkreślił, że konieczne jest zmodyfikowanie normy w zakresie biegu 65-dniowego terminu maksymalnego w przypadku powrotu sprawy - po rozpatrzeniu odwołania – do organu pierwszej instancji. Wówczas początkiem biegu terminu nie jest data złożenia wniosku, lecz data przekazania organowi pierwszej instancji akt wraz z decyzją organu odwoławczego. W przeciwnym przypadku organ już na etapie przystąpienia do ponownego rozpoznania sprawy pozwolenia na budowę przekroczyłby ustawowy termin 65 dni, lub też dysponowałby znacznie skróconym terminem przewidzianym na załatwienie sprawy.
