Komunikaty

SAS10/2015

Wykonawca uchyla się od zawarcia umowy

ZAMÓWIENIA PUBLICZNE - SAS 10 / 2015

W sytuacji, gdy uchylanie się od zawarcia umowy występuje w przypadku postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, ustawodawca przewidział środki, jakie może podjąć zamawiający w celu zminimalizowania ryzyka podejmowania tego rodzaju działań przez wykonawców składający, oferty przetargowe.

Przez uchylenie się od zawarcia umowy należy rozumieć bezpodstawną odmowę jej zawarcia. Za odmowę podpisania umowy uznać można tylko oświadczenie woli wykonawcy zawierające negatywne stanowisko w przedmiocie zaproszenia go przez zamawiającego i ewentualnie takie działanie skarżącego, z którego wynikałaby dla zamawiającego informacja, iż takiego rodzaju oświadczenie woli skarżący rzeczywiście złożył. Odmowa podpisania umowy jest tożsama ze stanowiskiem podjętym świadomie przez wykonawcę i przekazanym do wiadomości zamawiającego (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z 9 maja 2001 r. sygn. akt II CKN 440/00).

CO MOŻE ZROBIĆ ZAMAWIAJĄCY, GDY WYKONAWCA UCHYLA SIĘ OD ZAWARCIA UMOWY?

Możliwości zamawiającego uzależnione są od ilości ofert złożonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.
W sytuacji, gdy została złożona więcej niż jedna oferta, zamawiający może wybrać ofertę najkorzystniejszą spośród pozostałych ofert, jednak już bez przeprowadzania ich ponownego badania i oceny. Natomiast, jeżeli w danym postępowaniu została złożona tylko jedna oferta, to wtedy zamawiający powinien unieważnić postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego.
Ponadto ustawodawca przewidział konsekwencje dla nierzetelnego wykonawcy polegające np. na utracie wniesionego wadium przetargowego.
Jeżeli wykonawca odmówi zawarcia umowy, wówczas zamawiający ma obowiązek przygotowania ponownego zawiadomienia o wyborze najkorzystniejszej oferty i rozesłania go wszystkim wykonawcom biorącym udział w postępowaniu.
Z unieważnieniem postępowania o zamówienie publiczne z powodu odmowy podpisania umowy przez wybranego wykonawcę możemy mieć do czynienia wówczas, gdy zajdą okoliczności wskazane w art. 93 ust. 1 Prawa zamówień publicznych – np. gdy cena kolejnej oferty jest wyższa niż możliwości finansowe zamawiającego.

Marek Okniński

SPIS TREŚCI

Obowiązek odbycia służby przygotowawczej

PRAWO PRACY - SAS 10 / 2015

PYTANIE

Czy w świetle art. 16 ust. 3 ustawy o pracownikach samorządowych obowiązek odbycia służby przygotowawczej (dookreślając obowiązek zakończenia służby przygotowawczej zdanym egzaminem) ma pracownik, który przed zatrudnieniem w naszym urzędzie (wyłoniony w trybie konkursu) był zatrudniony na stanowisku urzędniczym na czas nieokreślony lub określony, dłuższy niż 6 miesięcy w jednostkach, o których mowa w art. 2 ustawy o pracownikach samorządowych, ale nie odbył służby przygotowawczej zakończonej zdaniem egzaminu z wynikiem pozytywnym?

ODPOWIEDŹ PRAWNIKA

Zgodnie z art. 19 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 2 ustawy z 12 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych osoby podejmujące po raz pierwszy pracę na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, zobowiązane są do odbycia służby przygotowawczej.

Na umotywowany wniosek osoby kierującej komórką organizacyjną, w której pracownik jest zatrudniony, kierownik jednostki może zwolnić z obowiązku odbywania służby przygotowawczej pracownika, którego wiedza lub umiejętności umożliwiają należyte wykonywanie obowiązków służbowych (art. 19 ust.5). Zwolnienie nie dotyczy egzaminu kończącego służbę przygotowawczą.

OSOBA PODEJMUJĄCA PO RAZ PIERWSZY PRACĘ

Definicję pojęcia „osoba podejmująca po raz pierwszy pracę”, zawiera art. 16 ust. 3. Przepis ten stanowi, że przez osobę podejmującą po raz pierwszy pracę, rozumie się osobę, która nie była wcześniej zatrudniona w jednostkach, o których mowa w art. 2, na czas nieokreślony albo na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy i nie odbyła służby przygotowawczej zakończonej zdaniem egzaminu z wynikiem pozytywnym.
W analizowanym przepisie występuje spójnik „i”, co oznacza, że warunkiem uznania danej osoby za osobę niepodejmującą pracy po raz pierwszy jest niewystąpienie żadnej z określonych w nim przesłanek.
Z przepisu tego wynika, że dla oceny podejmowanej pracy po raz pierwszy ważne jest wyłącznie wcześniejsze zatrudnienie u pracodawcy samorządowego, o którym mowa w art. 2 u.p.s., jak i spełnienie warunków określonych w art. 16 ust. 2 u.p.s. W tym stanie prawnym urzędnik służby cywilnej może być zatrudniony na stanowisku urzędniczym w jednostce organizacyjnej samorządu terytorialnego wyłącznie na czas określony, jako pracownik “podejmujący pracę po raz pierwszy”. W tej samej sytuacji znajdzie się wieloletni urzędnik samorządowy, który nie zdał lub nie zdawał egzaminu. Definicja osoby podejmującej pierwszą pracę zakłada bowiem koniunkcję stażu pracy oraz zdanie egzaminu. Przepisy nie wprowadzają żadnego odniesienia do minimalnego okresu zatrudnienia, którego upływ wyklucza traktowanie kandydata na stanowisko urzędnicze, jako podejmującego pracę po raz pierwszy (tak: M. Tomaszewska, Prawo urzędnicze, komentarz, pod red. K. Barana, Lex 2014).
Oznacza to, że jeżeli dana osoba była zatrudniona w jednostkach, o których mowa w ustawie o pracownikach samorządowych na czas nieokreślony albo na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, nie odbyła jednak służby przygotowawczej, ponieważ w dacie nawiązania z nią stosunku pracy wówczas obowiązujące przepisy nie przewidywały obowiązku odbycia służby przygotowawczej, to zgodnie z ww. definicją jest ona osobą podejmującą po raz pierwszy pracę.
Analogiczne stanowisko prezentuje obecnie Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji.

Definicja osoby podejmującej pierwszą pracę zakłada koniunkcję stażu pracy oraz zdanie egzaminu. Przepisy nie wprowadzają żadnego odniesienia do minimalnego okresu zatrudnienia, którego upływ wyklucza traktowanie kandydata na stanowisko urzędnicze, jako podejmującego pracę po raz pierwszy.

Sławomir Pyźlak
radca prawny

PODSTWA PRAWNA
– Ustawa z 12 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2012 r., poz. 1202 z późn. zm.)

SPIS TREŚCI

Realizacja programu przeciwdziałania alkoholizmowi - wybrane zagadnienia

AKTUALNOŚCI / TEMAT MIESIĄCA - SAS 10 / 2015

Umowa z pełnomocnikiem ds. gminnego programu
profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych

OPIS SYTUACJI

Burmistrz zawarł umowę zlecenia na okres trzech lat z osobą fizyczną (nieprowadzącą działalności gospodarczej), jako pełnomocnikiem ds. gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych. W ramach umowy osoba ta świadczy usługi m.in. w zakresie terapii dla osób uzależnionych i ich rodzin, analiz problemów alkoholowych w gminie, opracowuje wspólnie z gminną komisją program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

PYTANIE SEKRETARZA MIASTA

Czy do takiego zlecenia należy stosować ustawę Prawo zamówień publicznych, czy można to zakwalifikować jako sprawę z zakresu prawa pracy i wówczas nie stosować tej ustawy, zgodnie z art. 4 pkt 4?

ODPOWIEDŹ PRAWNIKA

Skoro burmistrz zawarł umowę zlecenia na okres trzech lat, to wartością tego zamówienia jest kwota przysługującego przyjmującemu zlecenie wynagrodzenia za cały ten okres. Jeżeli kwota ta nie przekracza w sumie 30.000 euro, wówczas należy przyjąć, że stosowanie przepisów ustawy w odniesieniu do zawartej umowy nie było konieczne. W przeciwnym wypadku należy dojść do przekonania, że do zawarcia tej umowy nie powinno dojść z pominięciem przepisów ustawy.

Z samej treści pytania wynika, że do zatrudnienia pełnomocnika ds. gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych doszło w oparciu o cywilnoprawną umowę zlecenia. Zgodnie z art. 734 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Umowa zlecenia nie jest umową z zakresu prawa pracy, lecz umową prawa cywilnego. Tym samym brak jest jakichkolwiek przesłanek do stosowania w omawianym przypadku art. 4 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych (zwanej dalej ustawą), który stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do umów z zakresu prawa pracy. W dalszej kolejności wskazać trzeba, że ustawa nie zawiera wyłączeń jej stosowania w stosunku do umowy zlecenia lub innych umów cywilnoprawnych. Zgodnie z zawartą w art. 2 ust 13 ustawy definicją zamówienia publicznego przez zamówienia takie rozumie się umowy odpłatne zawierane między zamawiającym a wykonawcą, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane. Świadczenie pracy przez pełnomocnika ds. gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych stanowi niewątpliwie usługę w rozumieniu ustawy. Ustawa zawiera bowiem negatywną definicję usługi, w świetle której przez usługi rozumie się wszelkie świadczenia, których przedmiotem nie są roboty budowlane lub dostawy.

USTALENIE WARTOŚCI ZAMÓWIENIA

W przedstawionym stanie faktycznym może ewentualnie dojść do wyłączenia stosowania przepisów ustawy ze względu na wartość zamówienia, jednakże nie jest możliwe jednoznaczne stwierdzenie takiego wyłączenia na podstawie danych zawartych w pytaniu. Zgodnie bowiem z art. 4 pkt 8 przepisów ustawy nie stosuje się do zamówień i konkursów, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30.000 euro. Konieczne jest zatem ustalenie wartości zamówienia i udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy jego wartość przekracza, w przeliczeniu na walutę polską, kwotę 30.000 euro. Ustalenia wartości zamówienia publicznego dokonuje się na podstawie art. 32-35 ustawy. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku od towarów i usług, ustalone przez zamawiającego z należytą starannością. Warto również podkreślić, że zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy dzielenie zamówienia na części lub obniżanie jego wartości w celu uniknięcia stosowania przepisów ustawy jest zabronione. Zdaniem autora świadczenie usług na rzecz gminy przez pełnomocnika ds. gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych na podstawie umowy zlecenia należy uznać za świadczenie ciągłe, w związku z czym przy ustalaniu wartości tego zamówienia znajduje zastosowanie wyłącznie art. 32 ust. 1 ustawy, a nie art. 34 ustawy, odnoszący się do szacowania wartości zamówienia na usługi lub dostawy powtarzające się okresowo. Skoro więc burmistrz zawarł umowę zlecenia na okres trzech lat, to wartością tego zamówienia jest kwota przysługującego przyjmującemu zlecenie wynagrodzenia za cały ten okres. Jeżeli kwota ta nie przekracza w sumie 30.000 euro, wówczas należy przyjąć, że stosowanie przepisów ustawy w odniesieniu do zawartej umowy nie było konieczne. W przeciwnym wypadku należy dojść do przekonania, że do zawarcia tej umowy nie powinno dojść z pominięciem przepisów ustawy.

Michał Pęczkowski
radca prawny

PODSTAWA PRAWNA:
– Ustawa z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 907 ze zm.)
– Ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 827 ze zm.)

Składki od wynagrodzeń członków
gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych

OPIS SYTUACJI

W gminie działa powołana zarządzeniem wójta gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych. W skład komisji powołane zostały czterech osoby. Są to: przedstawiciel urzędu gminy, który jest jednocześnie jego pracownikiem, przedstawiciel gminnego ośrodka pomocy społecznej, przedstawiciel biura obsługi szkół samorządowych, dyrektor szkoły podstawowej. Posiedzenia komisji odbywają się po godzinach pracy. Rada gminy w Gminnym Programie Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ustaliła wynagrodzenia dla przewodniczącego oraz członków komisji, co jest zgodne z art. 4 ust. 3,4,5 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

PYTANIE

Czy od wynagrodzeń członków wspomnianej komisji należy odprowadzić składki ZUS?

ODPOWIEDŹ PRAWNIKA

W sytuacji, gdy członkiem komisji jest pracownik urzędu gminy, od jego wynagrodzenia za pracę w komisji należy potrącać pełne składki ubezpieczenia społecznego i ubezpieczenia zdrowotnego oraz podatek – jak od umowy o pracę. Gdy członkiem komisji jest inna osoba, to do jej wynagrodzenia stosuje się wszystkie rygory w zakresie składek ZUS i podatku, jak od wynagrodzenia z umowy zlecenia.

Zgodnie z art. 4 (1) ust. 5 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.
Delegacja ustawowa nie wyklucza uchwalania takich zasad wynagradzania, które różnicowałyby wynagrodzenie członków gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych (np. z powodu wielkości indywidualnego nakładu pracy lub pełnionych funkcji). Przy czym sama okoliczność zatrudnienia członków gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych przez określonego pracodawcę (np. wykonywanie funkcji członka komisji w czasie godzin pracy) nie może być podstawą do różnicowania wynagrodzenia jej członków za pracę w komisji.
Posłużenie się zwrotem „zasady wynagradzania (...) określa rada gminy” pozwala radzie przyjąć regulację prawną, która jest najlepiej dostosowana do miejscowych warunków. Przewidziana prawem swoboda rady gminy nie jest jednak dowolna – jest ograniczona treścią obowiązującego porządku prawnego. W skład gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych mogą być powołane osoby pozostające w stosunku pracy (zarówno w urzędzie gminy, jak i u innych pracodawców), a także nieposiadające statusu pracownika i stąd bierze się zróżnicowanie w opłacaniu składek ZUS i podatków.
W sytuacji, gdy członkiem komisji jest pracownik urzędu gminy, od jego wynagrodzenia za pracę w komisji należy potrącać pełne składki ubezpieczenia społecznego i ubezpieczenia zdrowotnego oraz podatek – jak od umowy o pracę.
Gdy członkiem komisji jest inna osoba, to do jej wynagrodzenia stosuje się wszystkie rygory w zakresie składek ZUS i podatku, jak od wynagrodzenia z umowy zlecenia (np. osobie zatrudnionej u innego pracodawcy w pełnym wymiarze czasu pracy potrąca się tylko składki na ubezpieczenie zdrowotne i podatek dochodowy, gdy członkiem komisji jest osoba niemająca innych źródeł dochodu, od wynagrodzenia potrąca się pełne składki ZUS i podatek).

Anna Strmiska-Mietlińska
Zbigniew Mietliński

PODSTAWA PRAWNA:
– Ustawa z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 z późn. zm.)
– Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj.: Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.)

SPIS TREŚCI

Analiza ustawy o systemie oświaty pod kątem diagnozy i kierunków zmian dotyczących samodzielności organizatorskiej samorządów

AKTUALNOŚCI / ANALIZY - SAS 10 / 2015

Zwiększenie samodzielności organizatorskiej jednostek samorządu terytorialnego to jeden ze sposobów optymalizacji kosztów wspólnot oraz racjonalizacji zarządzania. Konkretne rekomendacje systemowe odnośnie elastyczności w kształtowaniu własnych struktur i sposobie realizacji zadań publicznych zaproponowano w raporcie Forum Od-nowa „Samorząd 3.0” i innych artykułach tego think tanku. Poniższy tekst jest częścią projektu deregulacyjnego, jaki został przygotowany przez Forum Od-nowa wspólnie ze Związkiem Miast Polskich w 2014/2015 roku.

Różne ograniczenia samodzielności organizatorskiej JST zawierają się w całym polskim ustawodawstwie, które w drobiazgowy sposób reguluje funkcjonowanie wewnętrzne wspólnot. Limitowanie tej samodzielności uniemożliwia wypracowywanie lokalnych rozwiązań dla kwestii, za które odpowiadają JST, oraz istotnie utrudnia współpracę międzysamorządową. Dla lepszej i efektywniejszej kosztowo realizacji zadań wskazane jest, by poszerzać samodzielność organizatorską samorządów w sposób, który respektowałby realizację celów stawianych przez prawodawcę w danej dziedzinie.
Do analizy została wybrana – jako jeden z trzech aktów prawnych – ustawa o systemie oświaty (USO), obok ustawy o pomocy społecznej (UPS) oraz ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (UPZ) – zawierających najbardziej dolegliwe dla wspólnot zapisy. Właśnie w tych rozległych i kosztownych dziedzinach samorząd pełni najszersze funkcje usługowe, więc tu samodzielność byłaby najbardziej wskazana. W przyszłości można rozszerzyć zasięg stosowania podanych rekomendacji również na inne ustawy.
Cały projekt deregulacyjny zawiera syntetyczną ocenę ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (USO, Dz.U. z późn. zm.) oraz jej wybranych rozporządzeń w odniesieniu do stopnia samodzielności organizacyjnej JST. Przedstawione w nim wnioski są efektem konsultacji ze środowiskiem samorządowym i stanowią wersję kompromisową, różniącą się od wyjściowego dokumentu przygotowanego przez Forum Od-nowa.

OGÓLNE SPOJRZENIE NA PRZEPISY

Ustawa o systemie oświaty określa system edukacji w Polsce oparty na koncepcji wykonywania zadań oświatowych przez jednostki samorządy terytorialnego jako zadań własnych oraz nakreślania ram (standardów) edukacji przez administrację rządową. Z przepisów ustawy o systemie oświaty wynika podwójna rola JST:

jako organów prowadzących przedszkola i szkoły, czyli podmiotów powołujących i utrzymujących dane instytucje oraz realizujących wobec nich określone działania i wykonujących dane kompetencje;
jako podmiotów realizujących obowiązki oświatowe w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej.

USTAWA O SZKOŁACH – NIE O ZADANIACH OŚWIATY

Obecnie ustawa o systemie oświaty w swoich postanowieniach głównie odwołuje się do szkół i przedszkoli jako elementów systemu oświaty. Tymczasem przepisy dotyczące samorządu w większości przypadków winny odnosić się nie do konkretnych jednostek organizacyjnych JST, lecz do samorządu jako takiego. To dane JST odpowiadają za realizację danego zadania publicznego, zaś jednostki organizacyjne mogą być tylko sposobem jego wykonania w zakresie określonym przez daną wspólnotę. Wskazuje na to choćby ustawa o samorządzie gminnym, która w art. 9 ust. 1 mówi, że w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
W USO nie sposób zrezygnować z odniesienia do istnienia wskazanych jednostek organizacyjnych. Wydaje się jednak, że nie ma w ustawie zbilansowania przepisów odnoszących się wprost do przedszkoli i szkół oraz do zadań JST w ogólności. Brakuje więc ogólnych regulacji odnoszących się do roli JST w zakresie zadań oświatowych od strony możliwości kreowania polityki oświatowej przez organ JST. W literaturze prawnej i oświatowej podkreśla się, że samorządy realizują lokalną politykę oświatową. Trudno jednak wskazać, jakiego rodzaju jest to polityka – czy ogranicza się do utrzymywania przedszkoli i szkół, czy związana jest też z wpływaniem na proces edukacji (oferta oświatowa). USO nie określa tego jednoznacznie.

USTAWA O OBOWIĄZKACH PODMIOTÓW PUBLICZNYCH, A NIE UPRAWNIENIACH KLIENTÓW USŁUGI PUBLICZNEJ

Cechą charakterystyczną USO jest opis systemu oświaty od strony powinności podmiotów publicznych – organów prowadzących szkoły i samych szkół, które mają obowiązek zapewnić, udostępnić, zorganizować itp. Powyższe rozwiązanie niesie ze sobą wady związane z kazuistyką przepisów USO, brakiem przejrzystości ustawy i ograniczeniem samodzielności JST. Obecny układ USO powoduje ograniczenie swobody JST na poziomie skomplikowania przepisów – wchodzi ona bowiem w materię w większości przypadków już uregulowaną w ustawie ustrojowej.

MIESZANKA KOMPETENCJI

Układ USO powoduje, że utrudnione jest rozpoznanie kompetencji wszystkich wskazanych w ustawie podmiotów, umieszczonych w tym systemie. Dotyczy to zarówno sposobu opisu tych kompetencji, jak też niekonsekwentnego podziału na zadania. Należy oddzielić kwestie organizacyjne (i te przypisać organowi prowadzącemu) od kwestii edukacyjno/wychowawczych, które powinny być wykonywane przez organ prowadzący wspólnie z innym organami/podmiotami.

BRAK SWOBODY W WYBORZE SPOSOBÓW REALIZACJI ZADAŃ

Zmiany wymagają przepisy dotyczące:

przekazywania szkół stowarzyszeniom. Konieczna jest rezygnacja z limitu liczby uczniów w szkole, powyżej którego nie można przekazać jej stowarzyszeniu. Druga kwestia to zniesienie wymogu uzyskania pozytywnej opinii kuratora o planowanym przekazaniu szkoły. Wystarczającym winno być samo zasięgnięcie opinii, która nie będzie wiążąca dla JST.
tworzenia zespołów szkół. Należy dopuścić możliwość powstawania zespołów szkół tego samego typu.
likwidacji szkół. Trzeba wprowadzić procedurę łączenia szkół bez konieczności przeprowadzania likwidacji. Dotyczy to m.in. tworzenia filii szkoły.
procedury likwidacji szkół. Potrzeba wprowadzenia przepisu wskazującego wprost, iż zawiadomienie o likwidacji szkoły odbywa się poprzez umieszczenie informacji na BIP danej JST oraz w sposób zwyczajowo przyjęty i na zebraniu rodziców. Dotychczas wymagane jest bowiem indywidualne zawiadomienie rodziców uczniów, co komplikuje procedurę.
form prowadzenia szkół i placówek. Ustawa o systemie oświaty winna umożliwiać organom JST w uzasadnionych przypadkach wybór innych niż jednostka budżetowa form prowadzenia szkół i placówek. Powinno to zależeć od lokalnych uwarunkowań. Dotychczas przepis w sposób jednoznaczny przesądza, iż przedszkola, szkoły i placówki publiczne zakładane oraz prowadzone przez JST są jednostkami budżetowymi.

RÓWNE STANDARDY DLA WSZYSTKICH SZKÓŁ I PRZEDSZKOLI PUBLICZNYCH

Należy przeanalizować system oświaty pod kątem wymagania jednakowych standardów minimalnych dla wszystkich szkół i przedszkoli publicznych, niezależnie od tego, czy organem prowadzącym jest samorząd, czy też nie. Dotyczy to zasad finansowania oraz wymagań dotyczących zasad organizowania zajęć. Trzeba wprowadzić skuteczne mechanizmy kontroli udzielanych dotacji dla szkół i placówek niepublicznych.

Forum Od-nowa

SPIS TREŚCI

Przegląd legislacyjny

AKTUALNOŚCI / PRZEGLĄD LEGISLACYJNY - SAS 10 / 2015

Dz.U. z 2015 r. poz. 1168, 1180, 1195, 1211, 1240, 1257, 1270, 1293

NADZÓR PEDAGOGICZNY

Od 1 września 2015 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 27 sierpnia 2015 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego (Dz.U. z 2015 r. poz. 1270).

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 35 ust. 6 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) i określa:

1) szczegółowe warunki i tryb sprawowania oraz formy nadzoru pedagogicznego;
2) sposób ustalania spełniania wymagań, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 21a
ust. 3 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty;
3) sposób i warunki dostępu do elektronicznej platformy nadzoru pedagogicznego;
4) wykaz stanowisk wymagających kwalifikacji pedagogicznych w kuratoriach oświaty oraz w urzędach innych organów sprawujących nadzór pedagogiczny lub podległych im jednostkach organizacyjnych;
5) kwalifikacje niezbędne do sprawowania nadzoru pedagogicznego;
6) kwalifikacje osób, którym można zlecać prowadzenie badań i opracowywanie ekspertyz, o których mowa w art. 35 ust. 5a ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

DOCHODY JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO

Od 4 września 2015 r. obowiązuje ustawa z 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2015 r. poz. 1293)

Nowelizacja ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego przedłuża o jeden rok (tj. na rok 2016) rozwiązania tymczasowe w zakresie systemu korekcyjno-wyrównawczego dla województw. Ustawą z 23 października 2014 roku do ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wprowadzone zostały tymczasowe rozwiązania zmieniające zasady naliczania wpłat oraz dystrybucji subwencji regionalnej dla województw. Był to efekt wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 4 marca 2014 r., w którym Trybunał stwierdził niekonstytucyjność przepisów art. 25 i art. 31 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

USTAWA „ŚRODOWISKOWA”

Od 4 września 2015 r. obowiązuje ustawa z 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1211)

Zmiany dotyczą:

– wydłużenia okresu wykorzystania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach do złożenia wniosku o decyzję realizacyjną, tj. o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę i m.in. decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (decyzji ZRID);
– wprowadzenia możliwości dokonania zmiany decyzji ZRID bez zmiany decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz wprowadzenia możliwości przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie zmiany decyzji ZRID.

PETYCJE

Od 6 września 2015 r. obowiązuje ustawa z 11 lipca 2015 r. o petycjach (Dz.U. z 2014 r. poz. 1195)

Zgodnie z art. 1 tej ustawy określa ona zasady składania i rozpatrywania petycji oraz sposób postępowania organów w sprawach dotyczących petycji. Stosownie do art. 2 ust. 1 petycja może być złożona przez osobę fizyczną, osobę prawną, jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną lub grupę tych podmiotów do organu władzy publicznej, a także do organizacji lub instytucji społecznej w związku z wykonywanymi przez nią zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej.

Petycja może być złożona w interesie:

1) publicznym;
2) podmiotu wnoszącego petycję;
3) podmiotu trzeciego, za jego zgodą.
Przedmiotem petycji może być żądanie, w szczególności, zmiany przepisów prawa, podjęcia rozstrzygnięcia lub innego działania w sprawie dotyczącej podmiotu wnoszącego petycję, życia zbiorowego lub wartości wymagających szczególnej ochrony w imię dobra wspólnego, mieszczących się w zakresie zadań i kompetencji adresata petycji.

DIALOG SPOŁECZNY

Od 11 września 2015 r. obowiązuje ustawa z 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz.U. z 2015 r. poz. 1240)

Zgodnie z art. 1 tej ustawy tworzy się Radę Dialogu Społecznego, jako forum trójstronnej współpracy: strony pracowników, strony pracodawców oraz strony rządowej.
Rada prowadzi dialog w celu zapewnienia warunków rozwoju społeczno-gospodarczego oraz zwiększenia konkurencyjności polskiej gospodarki i spójności społecznej. Ponadto Rada działa na rzecz realizacji zasady partycypacji i solidarności społecznej w zakresie stosunków zatrudnienia. Dodatkowo Rada działa na rzecz poprawy jakości formułowania i wdrażania polityk oraz strategii społeczno-gospodarczych, a także budowania wokół nich społecznego porozumienia w drodze prowadzenia przejrzystego, merytorycznego i regularnego dialogu organizacji pracowników i pracodawców oraz strony rządowej. Zgodnie z art. 1 ust. 5 Rada wspiera prowadzenie dialogu społecznego na wszystkich szczeblach jednostek samorządu terytorialnego.

SPIS TREŚCI

Budżet na 2016 r.

AKTUALNOŚCI - SAS 10 / 2015

29 września 2015 r. Rada Ministrów przyjęła wstępnie projekt ustawy budżetowej na rok 2016, przedłożony przez Ministra Finansów.

W projekcie budżetu państwa na 2016 rok zaplanowano dochody budżetu państwa w wysokości 296.879.236 tys. zł, wydatki budżetu państwa w wysokości 351.499.236 tys. zł, natomiast deficyt budżetu na kwotę nie większą niż 54.620.000 tys. zł.
Projekt ustawy budżetowej na 2016 r. uwzględnia także budżet środków europejskich, w którym zaplanowano: dochody w wysokości 62.399.264 tys. zł, wydatki w wysokości 71.640.528 tys. zł oraz ujemny wynik budżetu środków europejskich w wysokości 9.241.264 tys. zł.

SPIS TREŚCI

Drogi gminne i powiatowe

AKTUALNOŚCI - SAS 10 / 2015

8 września 2015 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą „Program rozwoju gminnej i powiatowej infrastruktury drogowej na lata 2016-2019”, przedłożoną przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju.

Podstawowym celem Programu jest poprawa bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego oraz zwiększenie skuteczności i dostępności transportowej. Twórcy programu mają nadzieję, że przyczyni się on do powstania bezpiecznej i przyjaznej użytkownikom gminnej i powiatowej sieci drogowej. Ponadto, celem programu jest podniesienie standardów technicznych dróg publicznych i ich parametrów użytkowych.

SPIS TREŚCI