Prenumerata

SAS11/2015

Zmiana definicji budowli do celów podatkowych

ATUALNOŚCI / TEMAT MIESIĄCA - SAS 11/2015

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W słowniczku pojęć zawartym w art. 1a ww. aktu ustawodawca odesłał w zakresie budynku oraz budowli do przepisów prawa budowlanego precyzując wszakże, że budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, natomiast budowlą obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Definicja obiektu budowlanego zawarta jest w słowniczku pojęć z art. 3 Prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy obiektem budowlanym jest:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.

Z kolei za budowlę uznaje się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego).
Na tle stosowania ww. przepisów w praktyce pojawiły się problemy dotyczące m.in. stosowania zasad poboru podatku od nieruchomości w odniesieniu do obiektu małej architektury. Dotyczyło to w szczególności wszelkiego rodzaju namiotów, bud materiałowych, czy innych instalacji o nietrwałej strukturze. Tytułem przykładu Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 października 2006 r., sygn. akt II OSK 1099/05 (publ. ONSAiWSA z 2008 r. nr 1, poz.17) uznał, że tunel foliowy, niepołączony trwale z gruntem i niemający jakichkolwiek instalacji, nie odpowiada pojęciu budowli zdefiniowanemu w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, nie może być uznany za tymczasowy obiekt budowlany, o jakim mowa w art. 3 pkt 5 tej ustawy i nie wymaga pozwolenia na budowę bądź dokonania zgłoszenia. Problem ten rozstrzygnęła ostatecznie uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 11/13 zgodnie z którą: „Tymczasowy obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ) może być budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm ), jeżeli jest budowlą wprost wymienioną w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego lub w innych przepisach tej ustawy oraz załączniku do niej, stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b Prawa budowlanego. Spełniający wskazane kryteria tymczasowy obiekt budowlany, o ile jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.” Jak ocenił NSA z punktu widzenia standardów konstytucyjnych nie sposób zaakceptować sytuacji, gdy jako przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości byłyby traktowane budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego nienależące do kategorii obiektów, które expressis verbis wymieniono w tym przepisie lub w pozostałych przepisach tej ustawy oraz załączniku do niej. Oznacza to, że nie każdy obiekt budowlany kwalifikowany do budowli w rozumieniu Prawa budowlanego może zostać uznany za budowlę w ujęciu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a w konsekwencji nie każdy obiekt budowlany zaliczony do budowli w rozumieniu Prawa budowlanego może podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Na łamach Serwisu Administracyjno-Samorządowego rozstrzygane były problemy prawne związane z kwalifikacją tak specyficznych przedmiotów jak panele słoneczne (SAS 3/2015 – autor uznał, że w świetle art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego panele (ogniwa) fotowoltaiczne, które pod wpływem promieniowania świetlnego działają jako generatory energii elektrycznej, stanowią urządzenia techniczne nie mogące być przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości) czy też tzw. obiekty liniowe występujące jako sieci szerokopasmowe (SAS 9/2015 – autorka stanęła na stanowisku, że jako budowla podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości).

CZTERY PROPOZYCJE ZMIAN DEFINICJI BUDOWLI

Należy podkreślić, że obecnie trwają prace nad zmianą definicji pojęcia „budowla” w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych zgodnie z zaleceniami Trybunału Konstytucyjnego zawartymi w wyroku z dnia 13 września 2011 r. sygn. akt P 33/2009. Z pisma Podsekretarza Stanu Ministerstwa Finansów z dnia 28 sierpnia 2015 r., znak: PL-LS.834.71.2015 wynika, że Ministerstwo Gospodarki, Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji, Ministerstwo Skarbu Państwa oraz Ministerstwo infrastruktury i Rozwoju przy udziale dotychczasowych konsultacji społecznych, wypracowało 4 warianty zmiany definicji budowli.
   Pierwsza propozycja polega na doprecyzowaniu obecnej definicji budowli z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, odnoszącej się do pojęć zawartych w Prawie budowlanym, przy jednoczesnym wyszczególnieniu obiektów podlegających opodatkowaniu, wskazanych w Klasyfikacji Środków Trwałych. Propozycja ta jest tożsama z zawartą w projekcie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw przygotowanym przez Rządowe Centrum Legislacji na podstawie przyjętych w dniu 11 czerwca 2013 r. przez Radę Ministrów założeń projektu ustawy o poprawie funkcjonowania i organizacji wykonywania zadań publicznych przez jednostki samorządu terytorialnego.
   Druga propozycja zakłada doprecyzowanie obecnej definicji budowli z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych bez odwoływania się do pojęć zawartych w Prawie budowlanym, przy jednoczesnym wyszczególnieniu obiektów podlegających opodatkowaniu, wskazanych w Klasyfikacji Środków Trwałych.
   Stosownie do trzeciej propozycji zakłada się odstąpienie od definiowania budowli w prawie podatkowym z wykorzystaniem pojęć zawartych w Prawie budowlanym i opodatkowanie majątku przedsiębiorcy, stanowiącego określone środki trwałe.
   I wreszcie powstała idea stworzenia w ustawie podatkowej autonomicznej, zamkniętej definicji pojęcia „budowla” podobnej do definicji z Prawa budowlanego, bez tworzenia wykazu obiektów podlegających opodatkowaniu z wykorzystaniem KŚT – np. w sposób zaproponowany przez Ministra Administracji i Cyfryzacji.
Termin do przedstawienia stanowiska przez zainteresowane podmioty, w tym organizacje reprezentujące samorząd terytorialny w sprawie powyższych propozycji został określony do końca października br. W listopadzie zatem powinno być znane przeważające stanowisko w tym zakresie. Otwarta pozostaje także kwestia kontynuowania ww. prac i ich kierunku po wyłonieniu nowej Rady Ministrów.

Paweł Groński

Podstawa prawna
– Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.)
– Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.)

SPIS TREŚCI

Nowy rząd i kierunki zmian w finansach komunalnych

ATUALNOŚCI / KOMENTARZE - SAS 11/2015

W dokumentach programowych Prawa i Sprawiedliwości nie ma propozycji nowego modelu finansowania samorządu terytorialnego. Znaczące skutki dla samorządów mogą przynieść projektowane szersze zmiany w finansach publicznych.

Najsilniejsze konsekwencje mogą mieć zmiany w PIT. Podniesienie kwoty wolnej od podatku do 8 tys. zł oznacza łączny ubytek w dochodach samorządów o 8-9 mld zł rocznie. Wydaje się niemożliwe, aby pozostał on bez rekompensaty, np. poprzez zwiększenie procentowych udziałów we wpływach z PIT. Zwiększenie kwoty wolnej od podatku bardziej uderza w samorządy o niższych dochodach podatkowych, a z podniesienia udziałów procentowych bardziej korzystają samorządy o wyższych dochodach podatkowych. Potrzebne byłyby więc przejściowe zmiany w subwencji wyrównawczej. W ciągu pierwszych dwóch lat należałoby posługiwać się wskaźnikami opartymi nie na realnych dochodach z ubiegłych lat, ale na dochodach, jakie poszczególne samorządy osiągnęłyby według nowych przepisów.
Sytuację skomplikował wyrok Trybunału Konstytucyjnego uznający za niekonstytucyjny przepis określający kwotę wolną od podatku. Trybunał dał czas parlamentowi na zmianę przepisu tylko do 30 listopada 2016 r. Oznacza to konieczność nowego zdefiniowania kwoty wolnej od podatku już na najbliższy rok podatkowy. Trzeba więc zmiany przygotować bez oczekiwania na efekty przedsięwzięć obliczonych na zwiększenie dochodów budżetu państwa, jak poprawa ściągalności CIT oraz VAT oraz wprowadzenie podatku bankowego i od handlu wielkopowierzchniowego (a równocześnie ze zmniejszeniem wpływów z PIT znacząco wzrosnąć mają wydatki budżetu państwa – o ok. 21 mld zł na program wypłat na dzieci 500+).
W efekcie spodziewać się należy, że w roku 2016 w PIT będzie obowiązywał stan przejściowy, prawdopodobnie bez pełnego – w stosunku do zapowiedzi zwiększenia kwoty wolnej od podatku. Obawiać się należy też o możliwość pełnej rekompensaty ubytku dochodów samorządu.
Znacznie mniejsze skutki przyniosą projektowane zmiany w CIT. Zaprowadzenie 15% CIT dla małych i średnich przedsiębiorstw będzie skutkowało łącznym zmniejszeniem wpływów samorządów o kilkaset milionów rocznie, co skompensować może powodzenie planów zwiększenia efektywności ściągania CIT.

ZWIĘKSZENIE SUBWENCJI OŚWIATOWEJ?

Trzeba też odnotować obecną w programie PiS zapowiedź zwiększenia subwencji oświatowej. Finansowaniem subwencyjnym mają zostać objęte przedszkola. Na konwencji w Katowicach przedstawiono też pomysł na kierowanie specjalnych środków na szkoły o najmniejszej liczbie uczniów: nawet dla najmniejszej szkoły naliczanoby subwencję na co najmniej 70 uczniów. Nie jest natomiast jasne, czy PiS planuje generalne podwyższenie subwencjonowania zadań oświatowych.
PiS sygnalizował też zamiar urealnienia dotacji na zadania zlecone, tak aby w pełni pokrywały koszty wykonywania tych zadań. Na konwencji programowej pojawił się ponadto pomysł aktywnego mechanizmu dotacji inwestycyjnych, mający charakter dodatkowego mechanizmu wyrównawczego. Wojewodowie udzielaliby takich dotacji samorządom o niskich dochodach, np. na wkład własny w projekty europejskie.

Aleksander Nelicki
ekspert ds. finansów samorządowych

SPIS TREŚCI

Przegląd legislacyjny

ATUALNOŚCI / PRZEGLĄD LEGISLACYJNY - SAS 11/2015

Dz. U. z 2015 r. poz. 1277, 1298, 1310, 1324, 1338, 1434

ODPADY

Od 16 września 2015 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia lipca 2015 r. w sprawie dopuszczania odpadów do składowania na składowiskach (Dz. U. z 2015 r. poz. 1277).

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 118 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21, z późn. zm.) i określa:

odpady obojętne, dla których podstawową charakterystykę odpadów sporządza się bez przeprowadzania badań, o których mowa w art. 110 ust. 2 pkt 1 lit. h ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu;
zakres badań, o których mowa w art. 117 ust. 1 ustawy.

KONKURS NA STANOWISKO DYREKTORA SAMORZĄDOWEJ INSTYTUCJI KULTURY

Od 18 września 2015 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 30 lipca 2015 r. w sprawie wykazu samorządowych instytucji kultury, w których wyłonienie kandydata na stanowisko dyrektora następuje w drodze konkursu (Dz. U. z 2015 r. poz. 1298).

Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.) określono wykaz samorządowych instytucji kultury w Polsce, w których wyłonienie kandydata na stanowisko dyrektora następuje w drodze konkursu, stanowiący załącznik do rozporządzenia.

POMOC SPOŁECZNA

Od 5 października 2015 r. obowiązuje ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1310).

Zmiany mają na celu uporządkowanie i doprecyzowanie obowiązujących przepisów o pomocy społecznej. Zaproponowane poprawki są wynikiem zgłaszanych przez jednostki organizacyjne pomocy społecznej problemów w stosowaniu przepisów prawa. M. in. zdefiniowano w słowniczku do ustawy pojęcie projektu socjalnego jako zespołu działań w ramach pracy socjalnej i innych działań aktywizacyjnych mających na celu wzmocnienie aktywności i samodzielności życiowej osób, rodzin i grup oraz wzrost samoorganizacji i spójności środowisk lokalnych, a przez to zapobieganie procesom marginalizacji i wykluczenia społecznego oraz podnoszenia jakości życia.

OCHRONA ŚRODOWISKA

Od 6 października 2015 r. obowiązuje ustawa z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1434).

Ustawa ma na celu wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/18/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie kontroli zagrożeń poważnymi awariami związanymi z substancjami niebezpiecznymi zmieniającej, a następnie uchylającej dyrektywę Rady 96/82/WE (Dz. Urz. UE L 197 z 24.07.2012, str. 1), zwanej dalej „ dyrektywą Seveso III”, przez wprowadzenie zmian i uzupełnień do krajowych aktów prawnych. Wdrażana dyrektywa reguluje kwestie zapobiegania poważnym awariom, które mogą być następstwem określonych działań przemysłowych oraz ograniczania ich skutków dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Ponadto konieczne było uwzględnienie w projekcie ustawy aspektów określonych w Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, sporządzonej w Aarhus dnia 25 czerwca 1998 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 78, poz. 706), a także dotyczących zagadnień związanych z zagospodarowaniem przestrzennym czy kontrolą instalacji. Jednocześnie wprowadzono szereg zmian mających na celu poprawienie spójności przepisów w zakresie przeciwdziałania poważnym awariom.

OPŁATY ABONAMENTOWE

Od 9 października 2015 r. obowiązuje ustawa z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o opłatach abonamentowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1324).

Zasadniczym celem nowelizacji ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1204) jest zniesienie obowiązku składania oświadczenia o spełnianiu warunków do korzystania ze zwolnienia od opłat abonamentowych przez osoby, które ukończyły 75 rok życia. W celu zmniejszenia obowiązków nałożonych na osoby zwolnione od opłat abonamentowych przewiduje zniesienie konieczności przedstawiania dokumentów potwierdzających uprawnienie do tych zwolnień.

OCHRONA GRUNTÓW ROLNYCH I LEŚNYCH

Od 10 października 2015 r. obowiązuje ustawa z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1338).

W dniu 26 maja 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (DZ. U. z 2013 r., poz. 503). Zmiany wprowadzone ww. nowelizacją polegały m.in. na usunięciu z art. 7 ust. 2 pkt 1 słów „jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 0,5 ha”. W związku z uchwaleniem tej nowelizacji powstały istotne problemy dotyczące uchwalania i wykonywania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w gminach wiejskich i podmiejskich oraz uzyskiwania decyzji o warunkach zabudowy na obszarach, na których nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nowelizacją obszar poniżej 0,5 ha klas I-III nie będzie wymagał uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi. Nowelizacja przywraca więc poprzedni stan prawny.

SPIS TREŚCI

Rozpatrzenie skargi dotyczącej postępowania administracyjnego nie należy do właściwości rady gminy

ATUALNOŚCI / ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE WOJEWODY - SAS 11/2015

Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 21 października 2015 r. nr LEX-I.4131.226.2015.AJS stwierdzające nieważność uchwały Rady Gminy
z dnia 30 września 2015 r. w sprawie rozpatrzenia skargi na działanie Wójta Gminy.

W niniejszej sprawie Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie rozpatrzenia skargi na działanie Wójta Gminy, a jej podstawę prawną stanowił art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym i art. 229 pkt 3 oraz art. 238 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.). Jak wynika z uzasadnienia do uchwały Nr X/82/2015 przedmiotem skargi były czynności związane z postępowaniem administracyjnym o wydanie decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych dla przedsięwzięcia polegającego na budowie hal magazynowych wraz z zapleczami socjalno-biurowymi oraz infrastrukturą towarzyszącą.
Organ nadzoru wyjaśnił, że na podstawie art. 227 k.p.a. przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Ponadto, stosownie do art. 233 k.p.a. skarga w sprawie indywidualnej, która nie była i nie jest przedmiotem postępowania administracyjnego, powoduje wszczęcie postępowania, jeżeli została złożona przez stronę. Jeżeli skarga taka pochodzi od innej osoby, może spowodować wszczęcie postępowania administracyjnego z urzędu, chyba że przepisy wymagają do wszczęcia postępowania żądania strony. Natomiast w sprawie, w której toczy się postępowanie administracyjne: skarga złożona przez stronę podlega rozpatrzeniu w toku postępowania, zgodnie z przepisami kodeksu, zaś skarga pochodząca od innych osób stanowi materiał, który organ prowadzący postępowanie powinien rozpatrzyć z urzędu (art. 234 k.p.a.). Z kolei skargę w sprawie, w której wydano decyzję ostateczną, uważa się zależnie od jej treści za żądanie wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności decyzji albo jej uchylenia lub zmiany (art. 235 k.p.a.).
Wojewoda Mazowiecki podkreślił, że na podstawie art. 236 k.p.a. w przypadkach określonych w art. 233 i 234 k.p.a. organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest organ uprawniony do wszczęcia postępowania lub organ, przed którym toczy się postępowanie, a w przypadkach określonych w art. 235 k.p.a. - organ właściwy do wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności decyzji albo do jej uchylenia lub zmiany. Przepis ten stanowi odstępstwo od reguły określonej w art. 229 k.p.a. Jest przykładem przepisu szczególnego odmiennie określającego właściwość organu do rozpatrzenia i załatwienia skargi i następstwem transformacji takiej skargi w środek postępowania jurysdykcyjnego.
Organ nadzoru zaakcentował także, że ustawodawca przyjmuje zasadę pierwszeństwa postępowania jurysdykcyjnego przed postępowaniem skargowym, postępowanie skargowe, jak czasami się przyjmuje, będzie miało charakter subsydiarny wobec postępowania jurysdykcyjnego.
Wobec powyższego Wojewoda Mazowiecki uznał, że Rada Gminy nie była organem właściwym do rozpatrzenia skargi, co uzasadnia stwierdzenie nieważności ww. uchwały w sprawie rozpatrzenia skargi na działanie Wójta Gminy.

SPIS TREŚCI

Podział województwa mazowieckiego

ATUALNOŚCI - SAS 11/2015

3 listopada 2015 r. Rada Ministrów przyjęła założenia propozycji modyfikacji podziału statystycznego województwa mazowieckiego na dwie jednostki terytorialne poziomu NUTS 2, przedłożone przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju.

Wstępnie zaproponowano podział województwa mazowieckiego na dwa regiony NUTS 2: miasto Warszawa wraz z otaczającymi powiatami i pozostała część województwa. Należy wyjaśnić w tym miejscu, że NUTS to unijna Klasyfikacja Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych służąca m.in. do określania regionów kwalifikujących się do korzystania ze wsparcia unijnego. Obecnie całe województwo mazowieckie stanowi jedną jednostkę poziomu NUTS 2 (NUTS 0 to cała Polska, NUTS 1 to makroregiony statystyczne, NUTS 2 to województwa). Propozycja podziału województwa mazowieckiego na dwie jednostki NUTS 2 wynika z jego znacznego zróżnicowania – w porównaniu do innych regionów – pod względem poziomu rozwoju gospodarczego (mierzonego wielkością PKB na mieszkańca), stopy bezrobocia, sposobu zagospodarowania terenu, kwestii społecznych i infrastruktury transportowej.

SPIS TREŚCI

Zamówienia publiczne

ATUALNOŚCI - SAS 11/2015

27 października 2015 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy Prawo zamówień publicznych, przedłożony przez prezesa Urzędu Zamówień Publicznych.

Nowy projekt Prawa zamówień publicznych ma zapewnić większą przejrzystość regulacji, ułatwić i uprościć procedury oraz zagwarantować spójność wewnętrzną przygotowanych rozwiązań, poprzez wprowadzenie jednakowej terminologii. Nowe Prawo zamówień publicznych wdraża przepisy dwóch dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady: 2014/24/UE i 2014/25/UE.
Jak wskazali projektodawcy najważniejsze założenia regulacji to uproszczenie i uelastycznienie procedur w zamówieniach publicznych. Nowe rozwiązania będą korzystne zarówno dla zamawiających, jak i wykonawców - dotyczy to szczególnie małych i średnich przedsiębiorców, poprzez m.in.:

lepsze wykorzystanie negocjacji jako sposobu doprecyzowania warunków umów z wykonawcami w celu uzyskania usługi najlepiej odpowiadającej potrzebom zamawiającego
skrócenie minimalnych terminów w procedurach udzielania zamówień
zmniejszenie obowiązków formalnych na etapie ubiegania się o udzielenie zamówienia.
fakultatywność wadium i terminu związania ofertą,
zlikwidowanie obowiązków zamawiających dotyczących przesyłania do prezesa UZP zawiadomień o: wszczęciu postępowania w trybie negocjacji bez ogłoszenia, zawarciu umowy ramowej lub ustanowieniu dynamicznego systemu zakupów na okres dłuższy niż 4 lata
otwarcie katalogu przesłanek unieważnienia postępowania.

SPIS TREŚCI

Krajowa Polityka Miejska

ATUALNOŚCI - SAS 11/2015

20 października Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie przyjęcia Krajowej Polityki Miejskiej, przedłożoną przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju.

W ramach Krajowej Polityki Miejskiej szczegółowo przedstawiono następujące wyzwania:

racjonalne gospodarowanie przestrzenią,
dążenie do zrównoważonej mobilności miejskiej, a zwłaszcza preferowanie transportu ekologicznego,
dążenie do zapewniania dostępnych, wysokiej jakości usług publicznych,
rewitalizacja obszarów zdegradowanych na terenie miast,
przygotowywanie miast do zmian klimatu, połączone z ochroną środowiska oraz radykalnym zwiększeniem efektywności energetycznej,
stawianie czoła wyzwaniom demograficznym,
wykorzystanie do rozwoju miast rosnącej aktywności mieszkańców,
doskonalenie współpracy i współdziałania samorządów na terenie aglomeracji,
mądre (racjonalne, sprawne i dopasowane do potrzeb) inwestowanie przez miasta.

SPIS TREŚCI

SPIS TREŚCI SAS 11 / 2015

AKTUALNOŚCI

Krajowa Polityka Miejska
Zamówienia publiczne
Podział województwa mazowieckiego

ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE WOJEWODY

Rozpatrzenie skargi dotyczącej postępowania administracyjnego nie należy do właściwości rady gminy

ORZECZNICTWO

Nowelizowanie „uchwał śmieciowych” po ostatniej zmianie
ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach
Samorządowe zakłady budżetowe nie są podatnikami VAT
Spółdzielnia mieszkaniowa posiada tytuł prawny do nieruchomości na cele budowlane

PRZEGLĄD LEGISLACYJNY

ANALIZY

Propozycja nowej samorządowej mapy kraju
Czy czeka nas dzalszy ciąg „rewolucji śmieciowej”?
Centra usług wspólnych szansą dla samorządów
Problem z finansowaniem samorządów podatkiem CIT
Zielone światło dla metropolii

KOMENTARZE