Doradcasamorzadu

SAS7/2014

Poprawa warunków działalności gospodarczej

AKTUALNOŚCI - SAS 7 / 2014

W dniu 10 czerwca 2014 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej, przedłożony przez ministra gospodarki.

Celem projektowanej regulacji jest usprawnienie funkcjonowania małych i średnich firm poprzez ograniczenie obowiązków informacyjnych, co ma ułatwić kontakty przedsiębiorców z administracją i obniżyć koszty prowadzenia działalności. Zaproponowano również przepisy, które służą poprawie płynności finansowej przedsiębiorstw i wspieraniu inwestycji oraz społecznej odpowiedzialności biznesu i sprawnej administracji.

Najważniejsze proponowane zmiany sprowadzają się do:

umożliwienia zachowania ważności orzeczenia lekarskiego przez nowego pracodawcę,
zastąpienia ryczałtem obecnego systemu rozliczania podatku dochodowego z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych,
zwolnienia pracowników z podatku dochodowego z tytułu dowozu do zakładu pracy transportem zbiorowym organizowanym przez pracodawcę,
zwolnienia z podatku dochodowego bezpłatnej pomocy prawnej świadczonej osobom niezamożnym,
ograniczenia obowiązków statystycznych dla mikroprzedsiębiorców,
zniesienia obowiązku sprawdzenia, do 30 kwietnia, prawidłowości danych przekazanych ZUS w miesięcznych raportach imiennych,
zwolnienia płatników składek, opłacających za ubezpieczonych jedynie składkę na ubezpieczenie zdrowotne, z obowiązku przekazywania im raportów miesięcznych na ten temat,
zmniejszenia uciążliwości procedur importowych w portach morskich,
rozszerzenia podmiotowego i przedmiotowego zakresu udzielania poręczeń w zakresie ochrony środowiska i gospodarki wodnej,
wydłużenia terminu na rozliczenie VAT w imporcie dla AEO (przedsiębiorców wiarygodnych dla administracji celnej),
zniesienia obowiązku potwierdzania zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.
Nowe rozwiązania mają obowiązywać od 1 stycznia 2015 r.

Nowelizacja ustawy o samorządzie gminnym

AKTUALNOŚCI - SAS 7 / 2014

W dniu 17 czerwca 2014 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przedłożonych przez ministra administracji i cyfryzacji.

Celem projektowanej regulacji jest usprawnienie organizowania zadań, które gminy, powiaty i województwa samorządowe wykonują na rzecz obywateli.

ZMIANY W USTAWIE O SAMORZĄDZIE GMINNYM

Łączenie gmin i powiatów. Jak zakłada projekt wprowadzony zostanie pełnomocnik ds. utworzenia gminy, a jego zadaniem, do czasu utworzenia nowej gminy, będzie przygotowanie gminy do wykonywania zadań publicznych. Według projektu z dniem utworzenia gminy pełnomocnik przejmie wykonywanie zadań i kompetencji jej organów, aż do momentu ukonstytuowania się nowych organów gminy, zadaniem pełnomocnika będzie także przygotowanie urzędu nowej gminy (lub starostwa powiatowego) do wykonywania zadań publicznych oraz zapewnienie prawidłowej gospodarki finansowej utworzonej jednostki, szczególnie dotyczy to uchwalenia budżetu. Projekt budżetu nowej jednostki, przygotowany przez pełnomocnika i skonsultowany z regionalną izbą obrachunkową, będzie podstawą jej gospodarki finansowej do czasu uchwalenia budżetu. Analogiczne rozwiązania będą wprowadzone do ustawy o samorządzie powiatowym. W projekcie założono zwiększenie liczby radnych rady nowej jednostki, co ma być zachętą do procesu łączenia jednostek samorządu terytorialnego w podmioty większe i silniejsze na czas pierwszej kadencji (w skład rady gminy powstałej w wyniku połączenia dwóch lub więcej gmin, w pierwszej kadencji wejdą radni w liczbie: 21 w gminach do 20.000 mieszkańców; 23 trzech w gminach do 50.000 mieszkańców; 25 w gminach do 100.000 mieszkańców oraz po trzech na każde dalsze rozpoczęte 100.000 mieszkańców, nie więcej jednak niż 48 radnych).
Wspólna obsługa. Zgodnie z projektowanymi przepisami gminy będą mogły skorzystać z możliwości wspólnej obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej. Przede wszystkim dotyczy to jednostek nieposiadających osobowości prawnej. Jak założył Rząd decyzję o zapewnieniu tego rodzaju obsługi będzie podejmować organ stanowiący jednostki. Uchwała rady gminy będzie określać przede wszystkim jednostkę obsługującą, jednostki objęte obsługą wraz z jej zakresem odnoszącym się do poszczególnych jednostek. Uchwały te będą miały charakter wiążący dla tych jednostek. Rada Ministrów założyła, że organy lub podmioty zarządzające samorządowymi osobami prawnymi, zaliczanymi do sektora finansów publicznych, będą mogły powierzyć – w drodze porozumienia – wykonywanie funkcji obsługowych strukturom stworzonym do tego celu przez jednostki samorządu terytorialnego. Ponadto w przypadku, gdy jednostka obsługująca będzie zapewniać realizację funkcji głównego księgowego przez osobę spełniającą te wymogi, to w jednostce obsługiwanej nie będzie zatrudniany główny księgowy.
Związki międzygminne, powiatowe i powiatowo-gminne. W projekcie przewidziano uproszczenie i skrócenie procedury zmiany statutu związku międzygminnego oraz jego likwidacji, a mianowicie organ stanowiący związku będzie mógł przyjąć projekt uchwały w sprawie zmiany statutu i przesyłać go wojewodzie i jeżeli wojewoda nie przedstawi negatywnego stanowiska w terminie 30 dni, projekt będzie uważany za uzgodniony. W takim przypadku zgromadzenie związku będzie mogło podjąć uchwałę o zmianie statutu. Ponadto wprowadzono nowe regulacje, które umożliwiają tworzenie przez gminy i powiaty związków powiatowo-gminnych. Jak zakłada Rada Ministrów mechanizm funkcjonowania związku powiatowo-gminnego będzie analogiczny do istniejących rozwiązań dotyczących związków międzygminnych oraz związków powiatów. A zatem związek tworzony przez powiat oraz gminy z jego terenu będzie realizował zadania zarówno powiatowe, jak i gminne.

Wójt nakazuje usunięcie odpadów

TEMAT MIESIĄCA - SAS 7 / 2014

PYTANIE PRACOWNIKA GMINY

Na jednej z działek znajdują się zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego i elementy wyposażenia. Właściciel działki twierdzi, że to nie on nawiózł odpady.
Czy w takiej sytuacji wójt musi ustalać posiadacza odpadów, czy może nakazać usunięcie ich właścicielowi działki?

ODPOWIEDŹ PRAWNIKA

Posiadacz odpadów jest obowiązany do usunięcia ich z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania. Gdy jednak nie można ustalić posiadacza odpadów, obowiązek ten ciąży na właścicielu działki, na której się znajdują.

Ponieważ posiadacza (wytwórcę) odpadów zwykle trudno ustalić, więc przyjmuje się, że zobowiązanym do usunięcia odpadów jest władający powierzchnią ziemi. Zgodnie z art. 3 pkt 44 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska za władającego powierzchnią ziemi uznaje się właściciela nieruchomości, a jeżeli w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej na podstawie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne ujawniono inny podmiot władający gruntem, to on jest zobowiązany.
Właściwie adresatem decyzji nakazującej usunięcie odpadów jest posiadacz odpadów, który swoje odpady składuje lub magazynuje w miejscu do tego nieprzeznaczonym. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 3 pkt 19 ustawy z 19 grudnia 2012 r. o odpadach posiadaczem odpadów jest wytwórca odpadów lub osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej będąca w posiadaniu odpadów. Przepis ten ustanawia również domniemanie, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości.

USTALIĆ, KTO JEST POSIADACZEM ODPADÓW

Organ, który wydaje decyzję musi zatem w pierwszej kolejności ustalić, kto jest posiadaczem odpadów, co w przypadku odpadów porzucanych jest czynnością wymagającą od organu zebrania dowodów pozwalających na przypisanie władztwa nad odpadami konkretnemu podmiotowi. Pomocne w tym zakresie jest domniemanie, że to władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości. Na nim wtedy spoczywa ciężar obalenia tego domniemania. Władający powierzchnią ziemi może się zwolnić z odpowiedzialności za odpady tylko w jeden sposób – wskazując, że odpadem włada lub władał faktycznie inny podmiot, czyli wskazać wyraźnie na innego posiadacza odpadów (por. wyroki NSA z 19 grudnia 2007 r., sygn. akt II OSK 1721/06 oraz z 26 września 2013 r., sygn. akt II OSK 330/12, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, www.orzeczenia.nsa.gov.pl ).

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 27 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 692/13, CBOSA, do zastosowania środka nadzorczego w postaci decyzji nakazującej usunięcie odpadów wymagane jest ustalenie następujących okoliczności:

istnienia odpadów,
składowania tych odpadów w miejscu nieprzeznaczonym do składowania i magazynowania odpadów,
podmiotu zobowiązanego do usunięcia nielegalnie składowanych odpadów (posiadacza odpadów).

Ustalenie tych okoliczności uzasadnia wydanie decyzji, w której treści trzeba wskazać: termin usunięcia odpadów, ich rodzaj i sposób usunięcia.

Aneta Podgajna

PODSTAWA PRAWNA
– Ustawa z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2012 r., poz. 1232 ze zm.)
– Ustawa z 19 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.)

ZOBACZ PEŁNY SPIS TREŚCI ATUALNEGO NUMERU

TEMAT MIESIĄCA - SAS 7 / 2014

PYTANIE PRACOWNIKA GMINY

Na jednej z działek znajdują się zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego i elementy wyposażenia. Właściciel działki twierdzi, że to nie on nawiózł odpady.
Czy w takiej sytuacji wójt musi ustalać posiadacza odpadów, czy może nakazać usunięcie ich właścicielowi działki?

ODPOWIEDŹ PRAWNIKA

Posiadacz odpadów jest obowiązany do usunięcia ich z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania. Gdy jednak nie można ustalić posiadacza odpadów, obowiązek ten ciąży na właścicielu działki, na której się znajdują.

Ponieważ posiadacza (wytwórcę) odpadów zwykle trudno ustalić, więc przyjmuje się, że zobowiązanym do usunięcia odpadów jest władający powierzchnią ziemi. Zgodnie z art. 3 pkt 44 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska za władającego powierzchnią ziemi uznaje się właściciela nieruchomości, a jeżeli w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej na podstawie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne ujawniono inny podmiot władający gruntem, to on jest zobowiązany.
Właściwie adresatem decyzji nakazującej usunięcie odpadów jest posiadacz odpadów, który swoje odpady składuje lub magazynuje w miejscu do tego nieprzeznaczonym. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 3 pkt 19 ustawy z 19 grudnia 2012 r. o odpadach posiadaczem odpadów jest wytwórca odpadów lub osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej będąca w posiadaniu odpadów. Przepis ten ustanawia również domniemanie, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości.

USTALIĆ, KTO JEST POSIADACZEM ODPADÓW

Organ, który wydaje decyzję musi zatem w pierwszej kolejności ustalić, kto jest posiadaczem odpadów, co w przypadku odpadów porzucanych jest czynnością wymagającą od organu zebrania dowodów pozwalających na przypisanie władztwa nad odpadami konkretnemu podmiotowi. Pomocne w tym zakresie jest domniemanie, że to władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości. Na nim wtedy spoczywa ciężar obalenia tego domniemania. Władający powierzchnią ziemi może się zwolnić z odpowiedzialności za odpady tylko w jeden sposób – wskazując, że odpadem włada lub władał faktycznie inny podmiot, czyli wskazać wyraźnie na innego posiadacza odpadów (por. wyroki NSA z 19 grudnia 2007 r., sygn. akt II OSK 1721/06 oraz z 26 września 2013 r., sygn. akt II OSK 330/12, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, www.orzeczenia.nsa.gov.pl ).

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 27 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 692/13, CBOSA, do zastosowania środka nadzorczego w postaci decyzji nakazującej usunięcie odpadów wymagane jest ustalenie następujących okoliczności:

istnienia odpadów,
składowania tych odpadów w miejscu nieprzeznaczonym do składowania i magazynowania odpadów,
podmiotu zobowiązanego do usunięcia nielegalnie składowanych odpadów (posiadacza odpadów).

Ustalenie tych okoliczności uzasadnia wydanie decyzji, w której treści trzeba wskazać: termin usunięcia odpadów, ich rodzaj i sposób usunięcia.

Aneta Podgajna

PODSTAWA PRAWNA
– Ustawa z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2012 r., poz. 1232 ze zm.)
– Ustawa z 19 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.)

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

PRZEGLĄD LEGISLACYJNY - SAS 7 / 2014

OŚWIATA

Od 27 maja 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych szkół i publicznych placówek artystycznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz.U. z 2014 r. poz. 686)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 20n ust. 10 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) i określa:
szczegółowe warunki przyjmowania kandydatów do poszczególnych typów publicznych szkół i publicznych placówek artystycznych oraz dokumenty potwierdzające spełnianie tych warunków;
sposób, szczegółowy tryb i terminy przeprowadzania postępowania rekrutacyjnego do poszczególnych typów publicznych szkół i publicznych placówek artystycznych, w tym zakres, szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania badania przydatności, egzaminu wstępnego i egzaminu kwalifikacyjnego oraz skład i szczegółowe zadania komisji rekrutacyjnej i komisji kwalifikacyjnej;
szczegółowe warunki przechodzenia uczniów z jednych typów publicznych szkół artystycznych do innych typów publicznych szkół artystycznych.

Od 4 czerwca 2014 r. obowiązuje ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz.U. z 2014 r. poz. 642)

Celem nowelizacji jest podwyższenie standardu opieki nad uczniami oraz wzmocnienie opiekuńczej funkcji szkoły poprzez zapewnienie możliwości zatrudnienia w szkole podstawowej osoby wspierającej nauczycieli prowadzących zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze lub prowadzących opiekę świetlicową, a także uregulowanie na poziomie ustawowym zasad funkcjonowania świetlicy w szkołach podstawowych i gimnazjach oraz szkołach prowadzących kształcenie specjalne. Ponadto wprowadza się szereg zmian w zakresie rozpoczynania realizowania obowiązku szkolnego:

Umożliwienie zatrudniania w szkołach podstawowych osób w celu wsparcia nauczyciela prowadzącego zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze lub prowadzącego zajęcia świetlicowe;
Odroczenie obowiązku szkolnego. Wniosek o odroczenie obowiązku szkolnego będzie można składać w trakcie całego roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy sześć lat. Wniosek taki będą mogli składać zarówno rodzice dziecka, które nie rozpoczęło jeszcze spełniania obowiązku szkolnego (odbywa roczne przygotowanie przedszkolne w przedszkolu, innej formie wychowania przedszkolnego lub oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej), jak i dziecka, które już rozpoczęło realizację tego obowiązku (zostało przyjęte do klasy I szkoły podstawowej). Jeżeli z opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej, przedłożonej przez rodziców dyrektorowi szkoły wraz z wnioskiem o odroczenie obowiązku szkolnego, będzie wynikała potrzeba odroczenia spełniania przez dziecko sześcioletnie tego obowiązku w danym roku szkolnym, dyrektor szkoły odroczy spełnianie obowiązku szkolnego temu dziecku. W konsekwencji opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej, z której wynika potrzeba takiego odroczenia będzie dla dyrektora wiążąca. Decyzja dyrektora nie może sprzeciwiać się woli rodziców popartej diagnozą poradni psychologiczno-pedagogicznej;
Funkcjonowanie świetlicy szkolnej. W szkołach podstawowych oraz w szkołach prowadzących kształcenie specjalne uczniów, szkoła ma obowiązek zapewnić uczniom zajęcia świetlicowe, które organizowane będą systematycznie, w ciągu całego dnia, z uwzględnieniem potrzeb edukacyjnych oraz rozwojowych dzieci i młodzieży, a także ich możliwości psychofizycznych. Pod opieką jednego nauczyciela nie może pozostawać więcej niż 25 uczniów.

SZACOWANIE WARTOŚCI NIERUCHOMOŚCI

Od 5 czerwca 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 maja 2014 r. w sprawie szczegółowego sposobu przeprowadzenia opisu i oszacowania wartości nieruchomości (Dz.U. z 2014 r. poz. 742)

Rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 110r § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zgodnie z § 1 tego aktu jeżeli dane zawarte w wyciągach z księgi wieczystej lub z ewidencji gruntów i budynków, w szczególności dotyczące powierzchni lub sposobu korzystania z nieruchomości, nie odpowiadają stanowi rzeczywistemu, w opisie nieruchomości podaje się stan rzeczywisty i wyjaśnia, na czym polega niezgodność z danymi ujawnionymi w księdze wieczystej lub w ewidencji gruntów i budynków. Ponadto jeżeli na nieruchomości znajdują się obiekty budowlane lub urządzenia, opis nieruchomości powinien zawierać w szczególności wskazanie ich roku budowy albo przybliżonego wieku, stanu przeznaczenia, rodzaju konstrukcji i materiału budowlanego, z którego zostały wykonane, liczby kondygnacji, sposobu korzystania, jak również sposobu i jakości wykonania i wyposażenia w instalacje i urządzenia (§ 2). Jak stanowi § 3 rozporządzenia opis nieruchomości rolnych, poza opisem położonych na nich obiektów budowlanych lub urządzeń, powinien zawierać w szczególności określenie powierzchni, klasy gruntów ornych, łąk trwałych, pastwisk trwałych, lasów, sadów, gruntów rolnych zabudowanych, torfowisk, terenów z pokładami żwiru, gipsu i gliny, kamieniołomów, wód, a ponadto rodzaju i powierzchni zasiewów i upraw, liczby i jakości inwentarza żywego, jak również ilości zapasów niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa rolnego do najbliższych zbiorów.

PROGRAM DLA RODZIN WIELODZIETNYCH

Od 6 czerwca 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 maja 2014 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu dla rodzin wielodzietnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 755)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.) i określa szczegółowe warunki realizacji rządowego programu dla rodzin wielodzietnych. Zgodnie z § 1 rozporządzenia do korzystania z programu są uprawnieni członkowie rodziny wielodzietnej:

rodzic (rodzice) – przez którego rozumie się także rodzica (rodziców) zastępczych lub osobę (osoby) prowadzącą rodzinny dom dziecka;
małżonek rodzica;
dziecko – przez które rozumie się także dziecko, nad którym rodzic sprawuje rodzinną pieczę zastępczą, oraz osobę, o której mowa w art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 135, ze zm.).

Zgodnie z rozporządzeniem przez rodzinę wielodzietną rozumie się rodzinę, w której rodzic (rodzice) lub małżonek rodzica mają na utrzymaniu co najmniej troje dzieci:

w wieku do ukończenia 18. roku życia;
w wieku do ukończenia 25. roku życia – w przypadku gdy dziecko uczy się w szkole lub szkole wyższej;
bez ograniczeń wiekowych – w przypadku dzieci legitymujących się orzeczeniem o umiarkowanym
albo znacznym stopniu niepełnosprawności.

Z przepisów wynika, że uprawnienia wynikające z programu przysługują dziecku, które osiągnęło pełnoletność, jeżeli kontynuuje naukę w szkole lub szkole wyższej, odpowiednio do końca roku szkolnego lub akademickiego, w którym jest planowane ukończenie nauki w danej placówce, zgodnie z terminem wskazanym w zaświadczeniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia. Stosownie do treści § 4 rozporządzenia prawo do korzystania z programu przysługuje niezależnie od dochodu.
Dokumentem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej jest Karta Dużej Rodziny. W przypadku gdy w gminie jest wprowadzony samorządowy program przyznający uprawnienia rodzinom wielodzietnym, gmina może wykorzystać Kartę jako dokument potwierdzający uprawnienie do korzystania z wprowadzonych w gminie uprawnień dla rodzin wielodzietnych. Karta potwierdza uprawnienia członka rodziny wielodzietnej i jest wydawana:

rodzicowi oraz małżonkowi rodzica – na czas nieokreślony;
dziecku w wieku do ukończenia 18. roku życia – do ukończenia 18. roku życia;
dziecku powyżej 18. roku życia – odpowiednio do końca roku szkolnego lub akademickiego, w którym jest planowane ukończenie nauki w danej placówce, zgodnie z terminem wskazanym w zaświadczeniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia;
dziecku legitymującemu się orzeczeniem o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności, w wieku powyżej 18. roku życia – na okres ważności orzeczenia;
dziecku umieszczonemu w rodzinnej pieczy zastępczej – na czas umieszczenia w danej rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka;
osobie, o której mowa w art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej – odpowiednio do końca roku szkolnego lub akademickiego, w którym jest planowane ukończenie nauki w danej placówce, zgodnie z terminem wskazanym w zaświadczeniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia.

Zmiana danych zawartych w Karcie wymaga wydania nowej Karty, a w przypadku gdy Karta zostanie zgubiona, skradziona lub w inny sposób utracona, wójt wydaje duplikat Karty. Karta jest przyznawana bezpłatnie. Wydanie duplikatu Karty podlega opłacie w wysokości 8,76 zł, jednakże wójt, w uzasadnionych przypadkach, może odstąpić od pobierania tej opłaty.

ŚRODKI PRZYMUSU STRAŻY MIEJSKIEJ

Od 13 czerwca 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 11 czerwca 2014 r. w sprawie sposobu przechowywania i ewidencjonowania środków przymusu bezpośredniego przez strażników gminnych (miejskich) (Dz.U. z 2014 r. poz. 777)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1383 oraz z 2014 r. poz. 486) i określa sposób przechowywania i ewidencjonowania środków przymusu bezpośredniego. Stosownie do treści § 2 rozporządzenia kajdanki zakładane na ręce, siatki obezwładniające, pałki służbowe, ręczne miotacze substancji obezwładniających oraz przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej o średniej wartości prądu w obwodzie nieprzekraczającej 10 mA przechowuje się w pomieszczeniach znajdujących się w siedzibie straży gminnej (miejskiej), lub w obiekcie chronionym przez straż. Powinny one być przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp osobom postronnym.

OPIEKA ZDROWOTNA

Od dnia 15 maja 2014 r. obowiązuje ustawa z dnia 21 marca 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 619)

Nowelizacja dodaje ust. 2a w art. 55 ustawy o świadczeniach, który rozszerza możliwość udzielania świadczeń zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnej w ramach systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego przez lekarzy pediatrów i lekarzy internistów w wyniku otwarcia tego segmentu świadczeń zdrowotnych dla lekarzy, którzy:

posiadają specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej lub
specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych lub
specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii.

Warunkiem udzielania świadczeń w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej przez lekarzy internistów oraz pediatrów będzie wymóg udzielania tych świadczeń w zakresie swoich kwalifikacji potwierdzonych odpowiednimi dokumentami. Ma to na celu właściwe zabezpieczenie świadczeń dla dzieci i dorosłych. Konsekwencją tej zmiany jest uchylenie art. 5 pkt 13 (definicji lekarza podstawowej opieki zdrowotnej).

OPINIE SŁUŻBOWE

Od 18 lipca 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie ocen okresowych i opinii służbowych funkcjonariuszy celnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 734)
Rozporządzenie wydano na podstawie art. 129 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1404 oraz z 2014 r. poz. 486) i określa:

kryteria, na podstawie których są sporządzane oceny okresowe i opinie służbowe;
skalę ocen i przesłanki, które uwzględnia się w procesie oceniania i opiniowania;
wzór kwestionariusza oceny okresowej i opinii służbowej;
tryb przeprowadzenia oceny okresowej oraz tryb rozpatrywania wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczących oceny okresowej;
tryb wydawania opinii służbowych oraz rozpatrywania odwołań od tych opinii.

INFORMATYZACJA

Od 21 lipca obowiązuje rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 5 czerwca 2014 r. w sprawie przeprowadzania konkursu oraz przeznaczania i rozliczania środków finansowych na informatyzację (Dz. U. z 2014 r. poz. 780)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 12h ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2013 r. poz. 235 oraz z 2014 r. poz. 183) i określa tryb przeprowadzania konkursu oraz kryteria, sposób i tryb przeznaczania i rozliczania środków finansowych przeznaczonych na dofinansowanie projektów i przedsięwzięć, o których mowa w art. 12c ust. 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, w tym:

sposób oceny wniosków dotyczących projektów informatycznych i przedsięwzięć przewidzianych do dofinansowania;
sposób oceny realizacji projektów informatycznych i przedsięwzięć, zgodnie z warunkami określonymi w umowie, o której mowa w art. 12f ust. 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne;
sposób rozliczania przyznanych środków finansowych;
sposób dysponowania przyznanymi środkami finansowymi;
wzory wniosku o dofinansowanie oraz raportów z przebiegu realizacji projektów informatycznych i przedsięwzięć oraz rozliczenia przyznanych środków finansowych.

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

AKTUALNOŚCI / ORZECZNICTWO - SAS 7 / 2014

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt I OPS 14/13

Teza: „Zatwierdzenie organizacji ruchu przez organ jednostki samorządu terytorialnego wskazany w art. 10 ust. 4, 5, 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.), na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3, § 6 ust. 1 i § 8 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz.U. nr 177, poz. 1729), jest aktem, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).”

Podstawowym powodem podjęcia uchwały były pojawiające się rozbieżności w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. W orzecznictwie tym pojawiły się dwa stanowiska kwalifikujące zatwierdzenie projektu organizacji ruchu drogowego jako aktu należącego do kategorii z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.), czyli „innych niż decyzje czy postanowienia aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa”, albo jako aktu mieszczącego się w grupie aktów z art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a. („aktów organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, innych niż akty prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej”). Należy przy tym podkreślić, że istnieje w judykaturze zgodność jedynie co do fizycznego ustawienia znaku drogowego, którą to czynność wyłączono spod kognicji sądów administracyjnych (p. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt I OSK 1939/11 oraz postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2012, sygn. akt I OSK 735/10; z dnia 11 października 2011 r., sygn. akt I OSK 1767/11; z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 614/11).
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów zaprezentował pogląd, iż zatwierdzenie organizacji ruchu oddziałuje generalnie, a więc nie odnosi się do konkretnej sytuacji określonego podmiotu i nie ma charakteru indywidualnego. NSA wskazał, że uczestnicy ruchu drogowego ujmowani są tylko potencjalnymi adresatami zatwierdzenia organizacji ruchu. Ponadto zauważył, że pod pojęciem aktu z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. rozumie się czynności faktyczne, których celem bezpośrednim nie jest wywołanie skutków prawnych. Tymczasem zatwierdzenie organizacji ruchu drogowego kreuje nową sytuację prawną osób poruszających się po drogach, choć nie stanowi aktu wykonawczego. NSA podkreślił, że zatwierdzenie organizacji ruchu ma charakter ogólny i abstrakcyjny, tworzy nową sytuację prawną podmiotów korzystających z dróg i czyni to generalnie – na zasadzie powszechności dostępu. Tymczasem akty i czynności, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. to akty lub czynności o charakterze indywidualnym, dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Jak podniósł NSA akty realizujące zadania administracji drogowej są aktami władztwa publicznego, gdyż ingerują w materię korzystania z dróg publicznych, precyzując ich sieć, sposób finansowania, jakość, parametry, utrzymywanie w zdatności do używania. Dlatego też argumentacja przemawiająca za uznaniem zatwierdzenia organizacji ruchu jako aktu z art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a. jest – w ocenie NSA – bardziej przekonująca.
NSA zauważył, że prawo do zaskarżenia zatwierdzenia organizacji ruchu drogowego wynika odpowiednio z przepisów: – art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz – art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym. W rezultacie wniesienie skargi do sądu administracyjnego powinno być poprzedzone bezskutecznym wezwaniem do usunięcia naruszenia wynikającym z przywołanych przepisów.

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

AKTUALNOŚCI - SAS 7 / 2014

W dniu 17 czerwca 2014 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przedłożonych przez ministra administracji i cyfryzacji.

Celem projektowanej regulacji jest usprawnienie organizowania zadań, które gminy, powiaty i województwa samorządowe wykonują na rzecz obywateli.

ZMIANY W USTAWIE O SAMORZĄDZIE GMINNYM

Łączenie gmin i powiatów. Jak zakłada projekt wprowadzony zostanie pełnomocnik ds. utworzenia gminy, a jego zadaniem, do czasu utworzenia nowej gminy, będzie przygotowanie gminy do wykonywania zadań publicznych. Według projektu z dniem utworzenia gminy pełnomocnik przejmie wykonywanie zadań i kompetencji jej organów, aż do momentu ukonstytuowania się nowych organów gminy, zadaniem pełnomocnika będzie także przygotowanie urzędu nowej gminy (lub starostwa powiatowego) do wykonywania zadań publicznych oraz zapewnienie prawidłowej gospodarki finansowej utworzonej jednostki, szczególnie dotyczy to uchwalenia budżetu. Projekt budżetu nowej jednostki, przygotowany przez pełnomocnika i skonsultowany z regionalną izbą obrachunkową, będzie podstawą jej gospodarki finansowej do czasu uchwalenia budżetu. Analogiczne rozwiązania będą wprowadzone do ustawy o samorządzie powiatowym. W projekcie założono zwiększenie liczby radnych rady nowej jednostki, co ma być zachętą do procesu łączenia jednostek samorządu terytorialnego w podmioty większe i silniejsze na czas pierwszej kadencji (w skład rady gminy powstałej w wyniku połączenia dwóch lub więcej gmin, w pierwszej kadencji wejdą radni w liczbie: 21 w gminach do 20.000 mieszkańców; 23 trzech w gminach do 50.000 mieszkańców; 25 w gminach do 100.000 mieszkańców oraz po trzech na każde dalsze rozpoczęte 100.000 mieszkańców, nie więcej jednak niż 48 radnych).
Wspólna obsługa. Zgodnie z projektowanymi przepisami gminy będą mogły skorzystać z możliwości wspólnej obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej. Przede wszystkim dotyczy to jednostek nieposiadających osobowości prawnej. Jak założył Rząd decyzję o zapewnieniu tego rodzaju obsługi będzie podejmować organ stanowiący jednostki. Uchwała rady gminy będzie określać przede wszystkim jednostkę obsługującą, jednostki objęte obsługą wraz z jej zakresem odnoszącym się do poszczególnych jednostek. Uchwały te będą miały charakter wiążący dla tych jednostek. Rada Ministrów założyła, że organy lub podmioty zarządzające samorządowymi osobami prawnymi, zaliczanymi do sektora finansów publicznych, będą mogły powierzyć – w drodze porozumienia – wykonywanie funkcji obsługowych strukturom stworzonym do tego celu przez jednostki samorządu terytorialnego. Ponadto w przypadku, gdy jednostka obsługująca będzie zapewniać realizację funkcji głównego księgowego przez osobę spełniającą te wymogi, to w jednostce obsługiwanej nie będzie zatrudniany główny księgowy.
Związki międzygminne, powiatowe i powiatowo-gminne. W projekcie przewidziano uproszczenie i skrócenie procedury zmiany statutu związku międzygminnego oraz jego likwidacji, a mianowicie organ stanowiący związku będzie mógł przyjąć projekt uchwały w sprawie zmiany statutu i przesyłać go wojewodzie i jeżeli wojewoda nie przedstawi negatywnego stanowiska w terminie 30 dni, projekt będzie uważany za uzgodniony. W takim przypadku zgromadzenie związku będzie mogło podjąć uchwałę o zmianie statutu. Ponadto wprowadzono nowe regulacje, które umożliwiają tworzenie przez gminy i powiaty związków powiatowo-gminnych. Jak zakłada Rada Ministrów mechanizm funkcjonowania związku powiatowo-gminnego będzie analogiczny do istniejących rozwiązań dotyczących związków międzygminnych oraz związków powiatów. A zatem związek tworzony przez powiat oraz gminy z jego terenu będzie realizował zadania zarówno powiatowe, jak i gminne.

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

AKTUALNOŚCI - SAS 7 / 2014

W dniu 10 czerwca 2014 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej, przedłożony przez ministra gospodarki.

Celem projektowanej regulacji jest usprawnienie funkcjonowania małych i średnich firm poprzez ograniczenie obowiązków informacyjnych, co ma ułatwić kontakty przedsiębiorców z administracją i obniżyć koszty prowadzenia działalności. Zaproponowano również przepisy, które służą poprawie płynności finansowej przedsiębiorstw i wspieraniu inwestycji oraz społecznej odpowiedzialności biznesu i sprawnej administracji.

Najważniejsze proponowane zmiany sprowadzają się do:

umożliwienia zachowania ważności orzeczenia lekarskiego przez nowego pracodawcę,
zastąpienia ryczałtem obecnego systemu rozliczania podatku dochodowego z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych,
zwolnienia pracowników z podatku dochodowego z tytułu dowozu do zakładu pracy transportem zbiorowym organizowanym przez pracodawcę,
zwolnienia z podatku dochodowego bezpłatnej pomocy prawnej świadczonej osobom niezamożnym,
ograniczenia obowiązków statystycznych dla mikroprzedsiębiorców,
zniesienia obowiązku sprawdzenia, do 30 kwietnia, prawidłowości danych przekazanych ZUS w miesięcznych raportach imiennych,
zwolnienia płatników składek, opłacających za ubezpieczonych jedynie składkę na ubezpieczenie zdrowotne, z obowiązku przekazywania im raportów miesięcznych na ten temat,
zmniejszenia uciążliwości procedur importowych w portach morskich,
rozszerzenia podmiotowego i przedmiotowego zakresu udzielania poręczeń w zakresie ochrony środowiska i gospodarki wodnej,
wydłużenia terminu na rozliczenie VAT w imporcie dla AEO (przedsiębiorców wiarygodnych dla administracji celnej),
zniesienia obowiązku potwierdzania zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.
Nowe rozwiązania mają obowiązywać od 1 stycznia 2015 r.