Doradcasamorzadu

SAS11/2011

POWIATOWA ADMINISTRACJA ZESPOLONA - SAS 11 / 2011

Każdy strażak, nie tylko pełniący funkcję organu Państwowej Straży Pożarnej (dalej: PSP), ma obowiązek składania oświadczenia majątkowego (w momencie nawiązania stosunku służbowego, corocznie oraz na żądanie przełożonego uprawnionego do mianowania lub powołania).

Zgodnie z art. 57a ust. 6 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego strażaka, jak również majątku objętego małżeńską wspólnością majątkową i obejmuje informacje:

o źródłach i wysokości uzyskanych przychodów,
o posiadanych zasobach pieniężnych,
o posiadanych nieruchomościach,
o uczestnictwie w spółkach cywilnych lub spółkach prawa handlowego,
o posiadanych udziałach lub akcjach w spółkach cywilnych lub spółkach prawa handlowego,
o mieniu nabytym od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego, które podlegało zbyciu w drodze przetargu,
o mieniu ruchomym, innych prawach majątkowych oraz o zobowiązaniach pieniężnych,
o prowadzeniu działalności gospodarczej,
o pełnieniu funkcji w spółkach prawa handlowego lub w spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej.

Oświadczenie majątkowe składa się w momencie nawiązania stosunku służbowego, jak również na żądanie przełożonego. Przede wszystkim jednak oświadczenie o stanie majątkowym składa się corocznie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. Oświadczenie składane corocznie jest analizowane i porównywane w stosunku do dotychczas składanych oświadczeń, które przechowuje się przez okres 10 lat oraz informacji znajdujących się w aktach osobowych strażaka.
Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone”, określonej w przepisach o ochronie informacji niejawnych, chyba że strażak, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie.
Inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku osób pełniących funkcje organów PSP. Ich oświadczenia są publikowane, bez ich zgody, na właściwych stronach Biuletynu Informacji Publicznej, z wyłączeniem danych dotyczących daty i miejsca urodzenia, numerów PESEL i NIP, miejsca zamieszkania oraz miejsca położenia nieruchomości.
Tryb postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym strażaków PSP oraz wzór oświadczenia o stanie majątkowym osób pełniących funkcje organów Państwowej Straży Pożarnej określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 lutego 2008 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym strażaków Państwowej Straży Pożarnej oraz wzoru oświadczenia o stanie majątkowym osób pełniących funkcje organów Państwowej Straży Pożarnej.
Co istotne, ww. akt wykonawczy określa wzór wyłącznie oświadczenia majątkowego składanego przez strażaka pełniącego funkcję organu PSP, a zatem m. in. Komendanta Głównego PSP oraz komendantów wojewódzkich. Tymczasem brak jest w tym rozporządzeniu wzoru oświadczenia składanego przez pozostałych strażaków, co niejednokrotnie wywołuje istotne wątpliwości co do treści tych oświadczeń. Stosunkowo często wzory są opracowywane w poszczególnych województwach, tym niemniej nie mają one charakteru powszechnie obowiązującego, a jedynie instrukcyjny.

Teoretycznie zatem strażak może złożyć oświadczenie majątkowe według własnego uznania w formie dowolnej (oczywiście pisemnej). Ważne jednak jest, aby ww. oświadczenie zawierało wszystkie informacje wymagane w art. 57a ust. 6. W przeciwnym bowiem przypadku strażak może narazić się na odpowiedzialność dyscyplinarną, a nawet karną.

COROCZNA ANALIZA I PORÓWNYWANIE

Oświadczenie składane corocznie jest analizowane i porównywane w stosunku do dotychczas składanych oświadczeń, które przechowuje się przez okres 10 lat oraz informacji znajdujących się w aktach osobowych strażaka.

Janusz Groński

Podstawa prawna:
– Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 ze zm.),
– Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 lutego 2008 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym strażaków Państwowej Straży Pożarnej oraz wzoru oświadczenia o stanie majątkowym osób pełniących funkcje organów Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 39, poz. 231)

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

TEMAT MIESIĄCA - SAS 11 / 2011

PYTANIA SEKRETARZA:

W związku z niejasnościami zgłaszanymi przez przedsiębiorców, dotyczącymi naliczania opłat z tytułu zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, proszę o interpretację przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i odpowiedź na pytania:

1. Jak należy naliczać opłatę za nowe zezwolenie nowemu przedsiębiorcy (nowy przedsiębiorca pierwszy raz starający się o zezwolenie w danym punkcie)? Czy taki przedsiębiorca rozpoczynający działalność w ciągu roku ma wnieść opłatę w całości (nie w ratach) obliczoną proporcjonalnie do liczby dni, w których zezwolenie to jest ważne, w roku jego wydania do końca roku czy do końca stycznia (terminu I raty)?
2. Czy przedsiębiorca, któremu wygasł okres zezwolenia i stara się o jego kontynuację, jest tak samo traktowany jak nowy przedsiębiorca? Czy opłata ma zostać wniesiona w całości w roku wydania zezwolenia (i czy należy ją naliczyć do końca roku czy do końca terminu I raty? Czy może zostać ona rozratowana tak jak jest to w przypadku trwających zezwoleń?
3. Przedsiębiorcy w trakcie trwania zezwoleń składają do 31 stycznia oświadczenia o ilości sprzedanych napojów alkoholowych w roku poprzednim, na których podstawie naliczana jest roczna opłata za korzystanie z zezwolenia. Opłata ta jest podzielona na 3 raty, których termin wniesienia to: I rata - 31 stycznia, II rata - 31 maja oraz III rata - 30 września. Wątpliwości budzi interpretacja, za które miesiące wnosi przedsiębiorca opłatę w poszczególnych ratach?
4. Jeżeli przedsiębiorca przed upływem terminu dokonania opłaty którejś z rat zgłosi rezygnację ze sprzedaży alkoholu:
– np. jeśli w przypadku III raty do 30 września zgłosi, że kończy sprzedaż z dniem 30 września, to czy nie wnosi żadnej opłaty, czy wnosi za sam wrzesień czyli 30 dni?
– w powyższych terminach zgłosi rezygnację i poinformuje w niej, że będzie sprzedawał alkohol do dnia 31 października, czy należy naliczyć takiemu przedsiębiorcy
w przypadku III raty opłatę jedynie za październik, czyli 31 dni,
za wrzesień i październik, czy całą III ratę?
5. Czy w przypadku zakończenia w terminie zawartym w zezwoleniu (nie rezygnacji w czasie jego trwania) opłatę należy naliczać proporcjonalnie, czyli całoroczną opłatę przypadającą na rok zakończenia podzielić przez 365/366 dni, następnie pomnożyć przez ilość dni,
w których zezwolenie będzie ważne w tym roku? (Np. w przypadku, gdy zezwolenie kończy się 31 października to w 2011 roku jest to 304 dni). Czy należy pobrać od przedsiębiorcy I i II ratę oraz III ratę naliczyć jedynie za 31 dni października? Różnica między sposobami naliczania polega na tym, iż w pierwszym przypadku, zakładając że przedsiębiorca nie przekroczy wyznaczonych progów, jest to 2623,56, a w drugim 2367,53.

ODPOWIEDZI PRAWNIKA:

Stosownie do treści przepisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi – tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r., Nr 70, poz. 473 ze zm. (dalej zwanej ustawą) w celu pozyskania dodatkowych środków na finansowanie zadań określonych w art. 41 ust. 1 (tj. zadań w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi) gminy pobierają opłatę za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, o których mowa w art. 18.
Opłata za korzystanie z zezwolenia (dalej zwana opłatą) stanowi niepodatkową należność budżetu gminy, ma zatem charakter świadczenia publicznoprawnego. W uchwale z dnia 23 czerwca 1997 r., sygn. akt OPK 1/97 (publ. ONSA 1997 r., nr 4, s. 149) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że ustalenie opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych jest czynnością materialno-techniczną, dotyczącą obowiązku wynikającego z przepisu prawa, dokonywaną w trybie pozaprocesowym przez właściwy organ w drodze samoobliczenia, a zatem decyzyjny tryb ustalania opłaty narusza prawo.
Sposób i terminy wnoszenia tej opłaty oraz jej wysokość regulują przepisy art. 111 ust. 2 – 9 ustawy. Niestety konstrukcja tych przepisów w praktyce rodzi wiele wątpliwości interpretacyjnych.

AD. 1

Zgodnie z art. 111 ust. 2 i 3 ustawy, przedsiębiorca rozpoczynający działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych wnosi na rachunek gminy, przed wydaniem zezwolenia, opłatę w wysokości:

525 zł na sprzedaż napojów zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa;
525 zł na sprzedaż napojów zawierających powyżej 4,5 % do 18 % alkoholu (z wyjątkiem piwa);
2.100 zł na sprzedaż napojów zawierających powyżej 18 % alkoholu.

Użyte w przepisie art. 111 ust. 3 ustawy określenie „przedsiębiorca rozpoczynający działalność gospodarczą w tym zakresie” nie należy odnosić wyłącznie do przedsiębiorców w ogóle po raz pierwszy rozpoczynających działalność w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych, lecz należy interpretować w odniesieniu do punktów sprzedaży, na które danemu przedsiębiorcy zostało wydane zezwolenie oraz w odniesieniu do roku poprzedzającego rok wystąpienia z wnioskiem o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.

Przedsiębiorcą rozpoczynającym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych będzie bowiem zarówno przedsiębiorca, który w roku poprzedzającym wydanie zezwolenia w ogóle nie prowadził tego rodzaju działalności gospodarczej, jak i przedsiębiorca, który występuje z wnioskiem o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w innym punkcie niż punkt, w którym w roku poprzednim prowadził sprzedaż napojów alkoholowych.

Również w ramach pojęcia „przedsiębiorca rozpoczynający działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych” będzie mieścić się przedsiębiorca, który występuje o wydanie zezwolenie na sprzedaż napojów o zawartości zawierających powyżej 18 % alkoholu, a w roku poprzedzającym złożenie tego wniosku prowadził działalność w zakresie sprzedaży napojów zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa lub napojów zawierających powyżej 4,5 % do 18 % alkoholu (z wyjątkiem piwa).

W myśl art. 111 ust. 7 ustawy, opłata wnoszona jest na rachunek gminy w każdym roku kalendarzowym objętym zezwoleniem w trzech równych ratach w terminach do 31 stycznia, 31 maja i 30 września danego roku kalendarzowego. Po pierwsze, niezbyt fortunne sformułowanie użyte w tym przepisie „wnoszona jest” sugeruje obowiązek ratalnego uiszczania opłaty. Tymczasem jest to uprawnienie, które nie wyłącza możliwości jednorazowego wniesienia opłaty. Intencją ustawodawcy było bowiem odciążenie przedsiębiorców od ponoszenia jednorazowych wysokich kosztów.

Po drugie, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż możliwość ratalnego uiszczenia opłaty nie dotyczy przedsiębiorców rozpoczynających działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych. Należy jednak podkreślić, iż w zależności od tego kiedy przedsiębiorca taki otrzymał zezwolenie, pewnym zmianom ulega sposób naliczenia rat, np. gdy zezwolenie obowiązuje od 1 marca danego roku, przedsiębiorca rozpoczynający działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży alkoholu może wnieść opłatę roczną w trzech równych ratach: pierwszą ratę należy uiścić przed wydaniem zezwolenia, druga ratę do 31 maja, trzecią ratę – do 30 września.

Możliwość ratalnego uiszczenia opłaty nie będzie wchodzić w grę, gdy wydanie zezwolenia nastąpi w okresie 30 września – 31 grudnia. Wówczas należy uiścić opłatę w wysokości naliczonej za okres od dnia wydania do końca danego roku. Zatem również w odniesieniu do przedsiębiorcy rozpoczynającego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży alkoholu znajduje zastosowanie przepis art. 111 ust. 8 ustawy, w myśl którego w roku nabycia zezwolenia lub utraty jego ważności, opłaty, o których mowa w ust. 1-5, dokonuje się w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności zezwolenia.

Powyższe oznacza – w przypadku ratalnego systemu płatności – że przedsiębiorca rozpoczynający działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży alkoholu uiszcza opłatę w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności zezwolenia (w roku, w którym to zezwolenie otrzymał) podzieloną na trzy równe części. Oczywiście, jak to wyżej nadmieniono, możliwe jest również jednorazowe wniesienie opłaty.

AD. 2

Przedsiębiorca, który prowadził w roku poprzednim działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych na podstawie zezwolenia, które wygasło i w roku następnym występuje z wnioskiem o wydanie nowego zezwolenia, powinien być traktowany jako przedsiębiorca już prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie.
W takim przypadku znajduje zastosowanie przepis art. 111 ust. 4 ustawy stanowiący, iż przedsiębiorcy, prowadzący sprzedaż napojów alkoholowych w roku poprzednim, są obowiązani do złożenia, do dnia 31 stycznia, pisemnego oświadczenia o wartości sprzedaży poszczególnych rodzajów napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży w roku poprzednim. Oświadczenie to stanowi podstawę do obliczenia wysokości opłaty za korzystanie z kolejnego zezwolenia.

OPŁATY

Stosownie do treści art. 111 ust. 5 ustawy, opłatę przedsiębiorca prowadzący sprzedaż napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży, w którym roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła:

37.500 zł dla napojów alkoholowych o zawartości do 4,5 % alkoholu oraz piwa - wnosi w wysokości 1,4 % ogólnej wartości sprzedaży tych napojów w roku poprzednim;
37.500 zł dla napojów alkoholowych o zawartości od 4,5 % do 18 % alkoholu (z wyjątkiem piwa) - wnosi w wysokości 1,4 % ogólnej wartości sprzedaży tych napojów w roku poprzednim;
77.000 zł dla napojów alkoholowych o zawartości powyżej 18 % alkoholu - wnosi w wysokości 2,7 % ogólnej wartości sprzedaży tych napojów w roku poprzednim.

Natomiast przedsiębiorcy, których roczna wartość sprzedaży poszczególnych rodzajów napojów alkoholowych nie przekroczyła ww. wartości, wnoszą opłatę w wysokości określonej w art. 111 ust. 2 ustawy, tj. opłatę przewidzianą dla przedsiębiorcy rozpoczynającego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych.
Pojęcie wartości sprzedaży definiuje art. 21 pkt 8 ustawy jako kwotę należną sprzedawcy za sprzedane napoje alkoholowe, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

Uiszczenie opłaty za cały rok w przypadku, gdy w danym roku przedsiębiorca nabył lub utracił zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych stoi w sprzeczności z zasadą proporcjonalnego naliczania opłaty wyrażoną w art. 111 ust. 8 ustawy. Każde zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych stanowi odrębną decyzję administracyjną i należy wnosić opłatę w odniesieniu do tego konkretnego zezwolenia. Nie można powoływać się na „ciągłość zezwolenia”, tzn., że po utracie ważności zezwolenia dany przedsiębiorca otrzyma wkrótce kolejne zezwolenie dotyczące tego samego rodzaju alkoholu i tego samego punktu sprzedaży.

Oczywiście możliwe jest ratalne uiszczenie proporcjonalnej opłaty. Zatem gdy zezwolenie jest ważne np. do 30 czerwca danego roku, to przedsiębiorca uiszcza albo jednorazowo opłatę obejmującą sześć miesięcy albo wnosi ją w dwóch równych ratach: I rata do 31 stycznia i II rata do 31 maja. Z kolei, gdy przedsiębiorca ten otrzymuje nowe zezwolenie np. w dniu 15 sierpnia, to proporcjonalną opłatę wnosi albo jednorazowo przed wydaniem zezwolenia albo w dwóch równych ratach: I rata przed wydaniem zezwolenia, a II rata – do 30 września.

AD. 3.

Z ustawowego zapisu, iż wpłata opłaty następuje w trzech równych ratach (choć jak wyżej nadmieniono, nie ma zakazu jednorazowego uiszczenia opłaty), w czteromiesięcznych odstępach, nie sposób wywodzić jakie miesiące obejmuje dana rata. Oczywiście, w przypadku przedsiębiorcy, którego zezwolenie jest ważne przez cały rok, można pokusić się o stwierdzenie, że I rata obejmuje pierwsze cztery miesiące tego roku (styczeń – kwiecień), II rata – cztery kolejne miesiące (maj – sierpień), a III rata – cztery ostatnie miesiące roku (wrzesień – grudzień). Jednakże taka interpretacja nie będzie miała zastosowania w przypadku tych przedsiębiorców, który w trakcie roku nabyli zezwolenie lub którym zezwolenie wygasło.

Oni bowiem, wnosząc opłatę w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności zezwolenia (stosownie do art. 111 ust. 8 ustawy) także – jak to wyżej przedstawiono - mogą skorzystać z ratalnego sposobu uiszczenia opłaty, np. w sytuacji gdy przedsiębiorcy wydano zezwolenie w dniu 1 czerwca, może on uiścić opłatę w dwóch ratach: I ratę wnosi przed wydaniem zezwolenia, a II ratę – uiszcza do 30 września.

Natomiast, jeżeli np. zezwolenie przedsiębiorcy jest ważne do 31 sierpnia danego roku, to może on albo uiścić jednorazowo opłatę za osiem miesięcy tego roku albo wnieść opłatę w dwóch ratach - wówczas I ratę opłaca do 31 stycznia, a II ratę – do 31 maja. Jednocześnie zaznaczyć wypada, iż wniesienie przez przedsiębiorcę opłaty za cały rok w sytuacji, gdy ważność jego zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych obejmuje tylko część roku, powoduje powstanie nadpłaty na koncie tego przedsiębiorcy, a po stronie gminy rodzi obowiązek zwrotu nadpłaty wraz z ustawowymi odsetkami; w konsekwencji więc gmina ponosi straty finansowe.

Dodać przy tym należy, że przepisy ustawy nie przewidują wydania decyzji administracyjnej w sprawie zwrotu nienależnej opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych. Zarządzenie zwrotu (bądź odmowa zwrotu) jest czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z prawa, tj. czynnością, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Pytanie nr 4 oparte jest na sytuacji, w której przedsiębiorca „zgłasza rezygnację ze sprzedaży alkoholu”. Otóż podkreślić należy, że przepisy art. 18 ust. 10 i 12 ustawy w sposób enumeratywny wymieniając przyczyny cofnięcia oraz wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.

W myśl art. 18 ust. 10 ustawy, zezwolenie organ zezwalający cofa w przypadku:

· nieprzestrzegania określonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych, a w szczególności:

– sprzedaży i podawania napojów alkoholowych osobom nieletnim, nietrzeźwym, na kredyt lub pod zastaw;
– sprzedaży i podawania napojów alkoholowych z naruszeniem zakazów określonych w art. 14 ust. 3 i 4;

nieprzestrzegania określonych w ustawie warunków sprzedaży napojów alkoholowych;
powtarzającego się co najmniej dwukrotnie w okresie 6 miesięcy, w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy, zakłócania porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, gdy prowadzący ten punkt nie powiadamia organów powołanych do ochrony porządku publicznego;
wprowadzenia do sprzedaży napojów alkoholowych pochodzących z nielegalnych źródeł;
przedstawienia fałszywych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 111 ust. 4;
popełnienia przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez osobę odpowiedzialną za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie;
orzeczenia wobec przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną albo wobec osoby odpowiedzialnej za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie, zakazu prowadzenia działalności gospodarczej objętej zezwoleniem.

Natomiast zgodnie z treścią art. 18 ust. 12 ustawy, zezwolenie wygasa w przypadku:

likwidacji punktu sprzedaży;
upływu terminu ważności zezwolenia;
zmiany rodzaju działalności punktu sprzedaży;
zmiany składu osobowego wspólników spółki cywilnej;
niezłożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 111 ust. 4, lub niedokonania opłaty w wysokości określonej w art. 111 ust. 2 i 5 w terminach, o których mowa w art. 111 ust. 7.

Nie ma więc - w omawianym przypadku żadnych podstaw - do wniesienia niższej (proporcjonalnej) opłaty czy też zwrotu nadpłaty.

Wątpliwości w zakresie sposobu naliczania opłat za zezwolenie ważne jedynie przez część roku – przy ratalnym wnoszeniu opłaty - należy rozstrzygać mając na względzie treść art. 111 ust. 7 i 8 ustawy, a zatem opłata ta powinna być proporcjonalna do okresu ważności zezwolenia oraz uiszczona w trzech równych ratach. Wskazane w pytaniu jako drugie w kolejności rozwiązanie polegające na naliczeniu III raty za „31 dni października” nie mieści się w ramach zapisów ustawowych.

Monika Mikucka

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

PRZEGLĄD USTAWODAWCZY - SAS 11 / 2011

OPIEKA NAD DZIEĆMI

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 sierpnia 2011 r. w sprawie sprawozdań rzeczowo-finansowych z wykonywania zadań z zakresu opieki nad dziećmi w wieku do lat 3

(Dz. U. z 2011 r. Nr 173, poz. 1035)

Rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 64 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 ze zm.) i określa wzór, terminy i sposób sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych z wykonywania zadań z zakresu opieki nad dziećmi w wieku do lat 3.

NAGRODY ROCZNE

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi

(Dz. U. z 2011 r. Nr 175, poz. 1049)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) i określa szczegółowe zasady i tryb przyznawania nagrody rocznej osobom, o których mowa w art. 2 pkt 1-4 ww. ustawy, zatrudnionym w podmiotach:

utworzonych przez ministra właściwego do spraw środowiska;
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw środowiska;
utworzonych przez kierowników jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw środowiska.

FORMULARZE W SPRAWACH CELNYCH

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzy stosowanych w sprawach celnych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 166, poz. 995)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 8 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) i określa wzór:

wniosku o udzielenie wiążącej informacji o pochodzeniu (WIP),
wniosku o udzielenie upoważnienia do stosowania uproszczonego sposobu dokumentowania pochodzenia towarów,
upoważnienia do stosowania uproszczonego sposobu dokumentowania pochodzenia towarów,
deklaracji skróconej do czasowego składowania,
oświadczenia, że wnioskodawca nie dopuścił się poważnego naruszenia przepisów prawa celnego lub podatkowego lub powtórnie nie naruszył tych przepisów i nie jest wobec niego prowadzone postępowanie egzekucyjne lub upadłościowe oraz że nie zalega on w podatkach płatnych naczelnikowi urzędu skarbowego,
wniosku o objęcie towarów procedurą celną złożony wraz z dokumentami handlowymi lub administracyjnymi,
wniosku o udzielenie pozwolenia na uproszczenie przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu lub zamykaniu procedury tranzytu,
pozwolenia na uproszczenie przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu lub zamykaniu procedury tranzytu,
wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie gwarancji generalnej dla przewozów towarów w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytu,
pozwolenia na stosowanie gwarancji generalnej dla przewozów towarów w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytu,
wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie gwarancji generalnej dla przewozów towarów określonych w załączniku 44c do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.) w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytu,
pozwolenia na stosowanie gwarancji generalnej dla przewozów towarów określonych w załączniku 44c do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytu,
wniosku o udzielenie pozwolenia na zwolnienie z obowiązku złożenia gwarancji generalnej dla przewozów towarów w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytu,
pozwolenia na zwolnienie z obowiązku złożenia gwarancji generalnej dla przewozów towarów w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytu,
wniosku o udzielenie pozwolenia na wykorzystywanie jako zgłoszenia tranzytowego manifestu lotniczego (procedura uproszczona - poziom 1) albo manifestu lotniczego przesyłanego z wykorzystaniem elektronicznego systemu wymiany danych (procedura uproszczona - poziom 2),
pozwolenia na wykorzystywanie jako zgłoszenia tranzytowego manifestu lotniczego (procedura uproszczona - poziom 1),
pozwolenia na wykorzystywanie jako zgłoszenia tranzytowego manifestu lotniczego przesyłanego z wykorzystaniem elektronicznego systemu wymiany danych (procedura uproszczona - poziom 2),
wniosku o udzielenie pozwolenia na wykorzystywanie jako zgłoszenia tranzytowego manifestu morskiego odnoszącego się do towarów (procedura uproszczona - poziom 1) albo pojedynczego manifestu morskiego (procedura uproszczona - poziom 2),
pozwolenia na wykorzystywanie jako zgłoszenia tranzytowego manifestu morskiego odnoszącego się do towarów (procedura uproszczona - poziom 1),
pozwolenia na wykorzystywanie jako zgłoszenia tranzytowego pojedynczego manifestu morskiego (procedura uproszczona - poziom 2),
wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury TIR,
pozwolenia na korzystanie z procedury TIR,
wniosku o udzielenie pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej,
pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej,
wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie przez upoważnionego nadawcę dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów bez obowiązku przedstawiania ich w celu poświadczenia w urzędzie celnym,
pozwolenia na stosowanie przez upoważnionego nadawcę dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów bez obowiązku przedstawiania ich w celu poświadczenia w urzędzie celnym,
wniosku o udzielenie pozwolenia na zwolnienie z obowiązku wystawiania manifestu służącego do potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów najpóźniej do następnego dnia po wypłynięciu statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia,
pozwolenia na zwolnienie z obowiązku wystawiania manifestu służącego do potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów najpóźniej do następnego dnia po wypłynięciu statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia,
wniosku o udzielenie pozwolenia na poddanie towarów zabiegom zwyczajowym - czasowe wyprowadzenie towarów,
wzór dokumentu przekazania towaru (DPT),
dokumentu odprawa czasowa - dokument dołączany do ustnego zgłoszenia celnego,
wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia generalnego,
pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia generalnego,
potwierdzenia złożenia zabezpieczenia generalnego,
powiadomienia o rozpoczęciu działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym,
wniosku o rejestrację/aktualizację w systemie rejestracji i identyfikacji EORI - podmiot krajowy,
wniosku o rejestrację/aktualizację w systemie rejestracji i identyfikacji EORI - podmiot zagraniczny,

PRAWNICY ZAGRANICZNI

Ustawa z dnia 30 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej

(Dz. U. z 2011 r. Nr 178, poz. 1058)

Nowelizacja wprowadziła możliwość prowadzenia działalności przez prawników zagranicznych wykonujących stałą praktykę również w formie spółki komandytowo-akcyjnej. Należy zaznaczyć, że możliwość prowadzenia działalności gospodarczej przez przedstawicieli zawodów adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego oraz rzecznika patentowego w formie spółki komandytowo-akcyjnej została już wdrożona do krajowego porządku prawnego w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278), implementującą przepisy dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym. Nowelizacja stanowiła konsekwencję obowiązywania przepisu art. 15 ust. 2 lit. b tej dyrektywy 2006/123/WE, który ogranicza ustawodawcę krajowego w zakresie przyjmowania przepisów krajowych nakazujących przyjęcie przez usługodawcę określonej formy prawnej.

FINANSE PUBLICZNE

Ustawa z dnia 15 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 178, poz. 1061)

Nowelizacja wydłużyła vacatio legis dla przepisów, które w zasadniczym stopniu zmieniają ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej i zatrudnianiu osób niepełnosprawnych a które zmierzają m.in. do przekształceń Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

OCHRONA PRAWNA ROŚLIN

Ustawa z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie prawnej odmian roślin

(Dz. U. z 2011 r. Nr 186, poz. 1099)

Nowelizacja dokonała rozszerzenia zakresu stosowania tzw. odstępstwa rolnego w ramach krajowego systemu ochrony odmian roślin. Ustawa zakłada przyznanie posiadaczom gruntów rolnych o powierzchni do 25 ha możliwości korzystania z wyłącznego prawa do odmiany bez konieczności uiszczania opłaty na rzecz hodowcy (podmiotu uprawnionego)

SCALANIE I WYMIANA GRUNTÓW

Ustawa z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o scalaniu i wymianie gruntów

(Dz. U. z 2011 r. Nr 185, poz. 1097)

Nowelizacja dotyczy uregulowania kwestii zagospodarowania poscaleniowego oraz określenia obowiązków starosty do wykonywania zadań z tego zakresu oraz ich finansowania

FUNDUSZ KOLEJOWY

Ustawa z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym oraz ustawy o transporcie kolejowym

(Dz. U. z 2011 r. Nr 187, poz. 1113)

Nowelizacja reguluje warunki do szybkiej absorpcji środków UE i zapewnienia inwestycjom kolejowym możliwie największy wskaźnik współfinansowania

EMERYTURY

Ustawa z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 187, poz. 1112)

Nowelizacja znosi warunek udowodnienia 5 lat stażu ubezpieczeniowego w ostatnim 10-leciu przez osobę całkowicie niezdolną do pracy, która ma co najmniej 30-letni (kobieta) lub 35-letni (mężczyzna) okres składkowy, zmiany przepisów w zakresie terminu na zgłoszenie wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego oraz umożliwienia ustalenia kapitału początkowego również za staż ubezpieczeniowy krótszy niż 6 miesięcy i 1 dzień

OBOWIĄZEK OBRONY

Ustawa z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego

(Dz. U. z 2011 r. Nr 187, poz. 1109)

Nowelizacja umożliwiła pośmiertne mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, które ze względu na ukończony wiek lub stan zdrowia nie podlegały obowiązkowi służby wojskowej i byłych żołnierzy rezerwy zasłużonych w walkach o niepodległość Polski i zaangażowanych w działalność na rzecz suwerennej i demokratycznej RP; usprawnienia procesu udzielania pomocy pieniężnej przez Kierownika Urzędu ds Kombatantów i Osób Represjonowanych najuboższym kombatantom.

KSAP

Ustawa z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o Krajowej Szkole Administracji Publicznej

(Dz. U. z 2011 r. Nr 185, poz. 1093)

Nowelizacja była wynikiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 marca 2011, sygn. akt P 15/10, w którym TK orzekł o niezgodności art. 8 pkt 2 ustawy o KSAP z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP i wprowadzenia do ustawy o KSAP podziału materii między ustawę a akt wykonawczy wydany na jej podstawie a ponadto określenia zasad przyznawania i ewentualnego zwrotu stypendium słuchacza szkoły.

BATERIE I AKUMULATORY

Art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach

(Dz. U. z 2009 r. Nr 79, poz. 666 ze zm.)

Ustawa o bateriach i akumulatorach określa wymagania dotyczące wprowadzanych do obrotu baterii i akumulatorów, zasady wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów oraz zasady zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania zużytych baterii i zużytych akumulatorów. Przepis art. 9 ust. 4, który dopiero obecnie wszedł w życie określa wymóg oznaczania wprowadzonych baterii i akumulatorów w odpowiednie informacje. Wprowadzane do obrotu baterie przenośne i akumulatory przenośne oraz baterie samochodowe i akumulatory samochodowe powinny być zaopatrzone w informację o ich pojemności, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1103/2010 z dnia 29 listopada 2010 r. ustalającym, na mocy dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, przepisy dotyczące znakowania baterii i akumulatorów przenośnych, wtórnych (ładowalnych) oraz samochodowych informacjami o ich pojemności (Dz. Urz. WE L 313 z 30.11. 2010, str. 3-7). Informację umieszcza się w sposób widoczny, czytelny i trwały.

WSPARCIE PRZEDSIĘBIORCÓW

Rozporządzenie Ministra Skarbu Państwa z dnia 30 sierpnia 2011 r. w sprawie pomocy publicznej na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorców

(Dz. U. z 2011 r. Nr 189, poz. 1128)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 2b pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, ze zm.) i określa tryb, warunki i formy udzielania pomocy publicznej na ratowanie lub restrukturyzację przedsiębiorców, o których mowa w art. 2 pkt 8a ww. ustawy. Pomoc jest udzielana przez Ministra Skarbu Państwa ze środków zgromadzonych na rachunku państwowego funduszu celowego utworzonego na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 ze zm.).

TARYFY ENERGII ELEKTRYCZNEJ

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną

(Dz. U. z 2011 r. Nr 189, poz. 1126)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 46 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.) i określa szczegółowe zasady:

kształtowania taryf dla energii elektrycznej;
kalkulacji cen i stawek opłat;
rozliczeń z odbiorcami oraz między przedsiębiorstwami energetycznymi.

BHP PRZY ORGANIZACJI WIDOWISK

Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 15 września 2010 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy organizacji i realizacji widowisk

(Dz. U. z 2010 r. Nr 184, poz. 1240)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) i określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy przy organizacji, przygotowaniu, realizacji i likwidacji widowiska przez podmiot prowadzący działalność kulturalną, w tym wymagania dotyczące miejsca realizacji widowiska, koncepcji inscenizacyjnej i projektu scenograficznego.

GOSPODARKA NIERUCHOMOŚCIAMI

Ustawa z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw

(Dz. U z 2011 r. Nr 187, poz. 1110)

Nowelizacja wprowadziła przepisy umożliwiające właściwemu organowi udzielenie bonifikaty od pierwszej opłaty i opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego bez względu na cel na jaki nieruchomość została sprzedana; projekt zakłada również aktualizację tej opłaty przez gminę co trzy lata (dotychczas co rok).

PRZECHOWYWANIE ZWŁOK

§ 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 23 marca 2011 r. w sprawie sposobu przechowywania zwłok i szczątków

(Dz. U. z 2011 r. Nr 75, poz. 405)

Rozporządzenie określa:

wymagania sanitarne, jakim powinna odpowiadać powierzchnia grzebalna cmentarza;
wymagania sanitarne, jakim powinny odpowiadać dom przedpogrzebowy lub kostnica na terenie cmentarza;
warunki i sposób przechowywania zwłok i szczątków;
warunki sanitarne przeprowadzania ekshumacji.

§ 3 tego rozporządzenia, który dopiero obecnie wszedł w życie określa dodatkowe wymogi, jakim powinien odpowiadać dom pogrzebowy. I tak dom przedpogrzebowy powinien ponadto posiadać pomieszczenia:

przeznaczone do przechowywania zwłok i szczątków;
ze stołem ze stali nierdzewnej przeznaczone do przygotowywania zwłok do pochówku;
przeznaczone do mycia i dezynfekcji mat wykorzystywanych przy ekshumacji oraz do przechowywania skrzyń, w których transportowane są zwłoki i szczątki, jak również do przechowywania sprzętu porządkowego oraz sprzętu do mycia i dezynfekcji pomieszczeń;
socjalne dla pracowników zatrudnionych przy przygotowywaniu zwłok i ich pochówku.

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

AKTUALNOŚCI - SAS 11 / 2011

W dniu 16 listopada 2011 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

Ustawa z dnia 31 sierpnia 2011 r. (Dz. U. z dnia 19 października 2011 r. Nr 224, poz. 1342) wprowadza nowy rozdział dotyczący zasobu pomieszczeń tymczasowych, który zobowiązana jest tworzyć gmina z przeznaczeniem na wynajem. Umowę najmu pomieszczenia tymczasowego zawiera się na czas oznaczony, nie krótszy niż miesiąc i nie dłuższy niż 6 miesięcy. Umowę zawiera się z osobą, wobec której wszczęto egzekucję na podstawie tytułu wykonawczego, w którym orzeczono obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, bez prawa do lokalu socjalnego lub zamiennego. Niemniej jednak prawo do pomieszczenia tymczasowego nie przysługuje dłużnikowi, jeżeli:

z tytułu wykonawczego wynika, że nakazanie opróżnienia lokalu zostało orzeczone z powodu stosowania przemocy w rodzinie lub z powodu rażącego lub uporczywego wykraczania przeciwko porządkowi domowemu albo niewłaściwego zachowania czyniącego uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, albo że dłużnik dokonał zajęcia opróżnionego lokalu bez tytułu prawnego;
dłużnik został zobowiązany do opróżnienia lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego, której zawarcie zostało zgłoszone zgodnie z art. 19b ust. 1 ustawy;
dłużnik został zobowiązany do opróżnienia tymczasowego pomieszczenia.

Co istotne, gmina ma obowiązek wskazania tymczasowego pomieszczenia albo noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe w przypadku wykonywania przez komornika obowiązku opróżnienia lokalu, o którym mowa w art. 1046 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego. Z obowiązku wskazania lokalu gmina jest zwolniona, gdy pomieszczenie odpowiadające wymogom tymczasowego pomieszczenia wskazał wierzyciel lub dłużnik albo osoba trzecia.

Wprowadzono także definicję pomieszczenia tymczasowego, zgodnie z którą: jest to „pomieszczenie nadające się do zamieszkania, posiadające dostęp do źródła zaopatrzenia w wodę i do ustępu, chociażby te urządzenia znajdowały się poza budynkiem, oświetlenie naturalne i elektryczne, możliwość ogrzewania, niezawilgocone przegrody budowlane oraz zapewniające możliwość zainstalowania urządzenia do gotowania posiłków, zapewniające co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na jedną osobę i w miarę możności znajdujące się w tej samej lub pobliskiej miejscowości, w której dotychczas zamieszkiwały osoby przekwaterowywane”.

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

SPIS TREŚCI - SAS NR 11 / 2011

AKTUALNOŚCI

Gminny zasób pomieszczeń tymczasowych

PRZEGLĄD USTAWODAWCZY

TEMAT MIESIĄCA

Naliczanie opłat z tytułu zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych

POWIATOWA ADMINISTRACJA ZESPOLONA

Oświadczenia majątkowe strażaków
Kara za niewydanie pozwolenia na budowę
Czy policjanta można ponownie zawiesić w czynnościach służbowych?

FUNKCJONOWANIE SAMORZĄDU

Wycena gruntów gminnych
Stwierdzenie zgodności kopii pisma lub dokumentu z oryginałem
Instrumenty dęte MOK dla straży pożarnej
Koszty dowozu uczniów
Koszty wyrobienia książeczki zdrowia dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych
Zwrot kosztów dowozu do szkoły dziecka niepełnosprawnego
Kompetencje komisji rewizyjnej