Komunikaty

SAS12/2011

Postępowanie nadzwyczajne dotyczące pozwolenia na użytkowanie budynku

POWIATOWA ADMINISTRACJA ZESPOLONA - SAS 12 / 2011

Część przepisów Prawa budowlanego mających charakter przepisów szczególnych w stosunku do art. 28 Kpa ogranicza krąg stron w postępowaniu administracyjnym. Przykładowo ustawodawca w art. 59 ust. 7 Prawa budowlanego, dodanym w wyniku nowelizacji z dnia 27 marca 2003 r. ograniczył krąg podmiotów, mogących mieć w postępowaniu w sprawie pozwolenia na użytkowanie status strony, jedynie do inwestora. Ustalono zatem, że z pozwolenia na użytkowanie prawo nabywa bowiem jedynie inwestor, a w konsekwencji wykluczono w sprawach z zakresu pozwoleń na użytkowanie możliwość traktowania jako stronę postępowania podmiotów innych poza inwestorem. Dlatego w obecnym stanie prawnym w postępowaniu w sprawie pozwolenia na użytkowanie strona może wywodzić swój interes prawny z przepisu szczególnego w stosunku do art. 28 kpa, czyli art. 59 ust. 7 Prawa budowlanego, zgodnie z którym stroną w postępowaniu w sprawie pozwolenia na użytkowanie jest wyłącznie inwestor.

Wątpliwości w praktyce wywołuje legitymacja do zainicjowania postępowania nadzwyczajnego dotyczącego pozwolenia na użytkowanie (m.in. w sprawie stwierdzenia nieważności oraz wznowienia postępowania). Należy bowiem podkreślić, że sprawa o stwierdzenie nieważności decyzji jest nową sprawą administracyjną, a organy powinny ustalić interes prawny strony w oparciu o obowiązujący stan prawny w dacie orzekania. Odpowiedzi na to pytanie udzielił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 września 2009 r., sygn. akt II OSK 1294/08, który wskazał, że „Przepis art. 59 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.

Prawo budowlane ma zastosowanie zarówno w postępowaniu zwykłym, jak i nadzwyczajnym. W postępowaniu zwykłym badane są przez organ administracji wszystkie aspekty sprawy. W postępowaniu nadzwyczajnym badany jest tylko pewien wycinek sprawy. Skoro w postępowaniu zwykłym, gdzie badane są wszystkie aspekty sprawy, zastosowanie ma wąska definicja strony zawarta w wymienionym wyżej przepisie, to brak jest podstaw do przyjęcia, by w postępowaniu nadzwyczajnym, gdzie badane są tylko niektóre, ściśle określone aspekty sprawy, miałaby mieć zastosowanie szeroka definicja strony zawarta w art. 28 k.p.a.”.

W obecnym stanie prawnym organ, działając na podstawie art. 61a kpa powinien odmówić wszczęcia postępowania w formie postanowienia, na które służy zażalenie, m.in. gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną. Odnosi się to zarówno do postępowania zwykłego, jak i nadzwyczajnych (m.in. stwierdzenia nieważności). Analogiczna regulacja dotyczy odmowy wznowienia postępowania (art. 149 § 3 i 4 kpa).

Janusz Groński

Podstawa prawna:
– Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.)

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

Dyżur domowy strażaka

POWIATOWA ADMINISTRACJA ZESPOLONA - SAS 12 / 2011

Przepisy ograniczają możliwość pełnienia dyżuru domowego do maksimum 4 razy w miesiącu, w tym 2 razy w sobotę, niedzielę lub święto. Jednocześnie czas trwania wszystkich dyżurów w miesiącu nie może przekroczyć łącznie 72 godzin

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 35 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej (dalej: PSP) czas służby strażaka nie może przekraczać przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym, nieprzekraczającym 6 miesięcy. Dodatkowo w art. 35 ust. 3 PSP wprowadza się zmianowy oraz codzienny rozkład czasu służby strażaka. Stanowiska, na których strażacy pełnią służbę w ramach rozkładów czasu służby strażaka w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej ustalają kierownicy tych jednostek, natomiast zmianowy rozkład czasu służby strażaka polega na wykonywaniu zadań służbowych i pełnieniu dyżurów, trwających nie dłużej niż 24 godziny, po których następują co najmniej 24 godziny wolne od służby.

Co istotne, zgodnie z art. 35 ust. 8 PSP strażaka, w ramach czasu wolnego, można wyznaczyć do pełnienia dyżuru domowego. Sposób pełnienia służby w zmianowym i codziennym rozkładzie czasu służby, w tym sposób pełnienia dyżurów domowych i ich wymiar określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie pełnienia służby przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej. Stosownie do treści § 13 tego aktu dyżur domowy może pełnić kierownik jednostki organizacyjnej, jego zastępca lub inny strażak wyznaczony przez kierownika jednostki organizacyjnej lub osobę przez niego upoważnioną.

PEŁNIENIE DYŻURU

Do pełnienia dyżuru domowego nie wyznacza się strażaka przez co najmniej 24 godziny po zakończeniu służby trwającej 24 godziny lub przez co najmniej 11 godzin po zakończeniu służby trwającej 12 godzin.

W czasie dyżuru domowego strażak pozostaje w stałej łączności z kierownikiem jednostki organizacyjnej. Dodatkowo, cechą charakterystyczną dyżuru domowego jest konieczność zachowania przez strażaka pełnej zdolności do podjęcia czynności służbowych.
Przepisy ograniczają możliwość pełnienia dyżuru domowego do maksimum 4 razy w miesiącu, w tym 2 razy w sobotę, niedzielę lub święto. Jednocześnie czas trwania wszystkich dyżurów w miesiącu nie może przekroczyć łącznie 72 godzin. Podkreślić jednak należy, że ww. ograniczenia mają zastosowanie jedynie do szeregowych strażaków wyznaczonych przez kierownika jednostki organizacyjnej, natomiast nie obejmują kierownika i jego zastępcy. Zaznaczyć należy, że czasu dyżuru domowego nie wlicza się do czasu służby, jeżeli podczas dyżuru strażak nie wykonywał zadań służbowych. Natomiast, jeżeli strażak wykonywał zadania służbowe w czasie dyżuru domowego, czas ich wykonywania wlicza się do czasu służby. Dopuszczalne jest zwolnienie strażaka z części dyżuru domowego, pod warunkiem zastąpienia strażaka przez innego funkcjonariusza.

Janusz Groński

Podstawa prawna:
– Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 ze zm.)
– Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 grudnia 2005 r. w sprawie pełnienia służby przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 266, poz. 2247 ze zm.)

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

Konieczność zapłaty za uczęszczanie dziecka do niepublicznego przedszkola w innej gminie

TEMAT MIESIĄCA - SAS 12 / 2011

PYTANIE SEKRETARZA GMINY I MIASTA:

Nurtujący nas problem to konieczność zapłaty za uczęszczanie dziecka mieszkającego w naszej gminie do niepublicznego przedszkola w innej gminie. Nie zgadzamy się na to. Co będzie, gdy wielu rodziców będzie oddawać swoje dzieci do przedszkoli poza miejscem zamieszkania? Nasz skromny gminny budżet jest w stanie utrzymać tylko miejscowe przedszkole. Co się stanie, jeżeli nie podpiszemy stosownego porozumienia z inną gminą?

ODPOWIEDŹ PRAWNIKA:

Przepis art. 5a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) stanowi, że zadaniem oświatowym gmin jest zapewnienie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej w przedszkolach oraz w innych formach wychowania przedszkolnego, o których mowa w art. 14a ust. 1a, a także w szkołach, o których mowa w art. 5 ust. 5.

Środki niezbędne na realizację zadań oświatowych, o których mowa w ust. 2, w tym na wynagrodzenia nauczycieli oraz utrzymanie szkół i placówek, zagwarantowane są w dochodach jednostek samorządu terytorialnego (ust. 3). Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy niepubliczne przedszkola, w tym specjalne, szkoły podstawowe i gimnazja, w tym z oddziałami integracyjnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych i gimnazjów specjalnych oraz szkół podstawowych artystycznych, otrzymują dotacje z budżetu gminy.

DOTACJE DLA NIEPUBLICZNYCH PRZEDSZKOLI

Dotacje dla niepublicznych przedszkoli przysługują na każdego ucznia w wysokości nie niższej niż 75 % ustalonych w budżecie danej gminy wydatków bieżących, ponoszonych w przedszkolach publicznych w przeliczeniu na jednego ucznia, z tym że na ucznia niepełnosprawnego w wysokości nie niższej niż kwota przewidziana na niepełnosprawnego ucznia przedszkola i oddziału przedszkolnego w części oświatowej subwencji ogólnej, otrzymywanej przez jednostkę samorządu terytorialnego - pod warunkiem, że osoba prowadząca niepubliczne przedszkole poda organowi właściwemu do udzielania dotacji planowaną liczbę uczniów, nie później niż do dnia 30 września roku poprzedzającego rok udzielania dotacji.

W przypadku braku na terenie gminy przedszkola publicznego, podstawą do ustalenia wysokości dotacji są wydatki bieżące, ponoszone przez najbliższą gminę na prowadzenie przedszkola publicznego (ust. 2b).

Jeżeli do ww. przedszkola uczęszcza uczeń niebędący mieszkańcem gminy dotującej to przedszkole, gmina, której mieszkańcem jest ten uczeń, pokrywa koszty dotacji udzielonej zgodnie z ust. 2b, do wysokości iloczynu kwoty wydatków bieżących, stanowiących w gminie dotującej podstawę ustalenia wysokości dotacji dla przedszkoli niepublicznych w przeliczeniu na jednego ucznia, i wskaźnika procentowego ustalonego na potrzeby dotowania niepublicznych przedszkoli w gminie zobowiązanej do pokrycia kosztów udzielonej dotacji. W przypadku braku niepublicznego przedszkola na terenie gminy zobowiązanej do pokrycia kosztów udzielonej dotacji, gmina ta pokrywa koszty udzielonej dotacji w wysokości równej 75 % wydatków bieżących, stanowiących w gminie dotującej podstawę udzielenia dotacji dla przedszkoli niepublicznych w przeliczeniu na jednego ucznia (ust. 2c).

WYDATEK TRANSFEROWY O CHARAKTERZE OBLIGATORYJNYM I BEZZWROTNYM

Przedmiotowa dotacja jest świadczeniem opartym na przepisach prawa publicznego. Jest swego rodzaju dotacją podmiotową, udzielaną jednostkom spoza sektora finansów publicznych na cel ogólnego dofinansowania ich bieżącej działalności. Jest to tzw. wydatek transferowy o charakterze obligatoryjnym i bezzwrotnym, jednostronnie przyznany i niezwiązany z żadnym konkretnym przeznaczeniem, którego jedynym warunkiem jest złożenie w przewidzianym terminie stosownej informacji o liczbie uczniów przez uprawniony podmiot (tak. M. Pilich, „Ustawa o systemie oświaty - komentarz, wyd. ABC 2008 r.).

ROSZCZENIA O NALEŻNĄ I NIEWYPŁACONĄ DOTACJĘ W ROZSTRZYGNIĘCIACH SĄDOWYCH

Istotny problem na tle realizacji wyżej powołanego przepisu stanowi dopuszczalność dochodzenia roszczenia o należną i niewypłaconą dotację na drodze sądowej w postępowaniu cywilnym. Do niedawna Sąd Najwyższy zasadniczo negował taką możliwość.
W postanowieniu SN z dnia 7 maja 1999 r., I CKN 1132/97 zawarto tezę, że w sprawie z powództwa niepublicznej szkoły ponadgimnazjalnej o uprawnieniach szkoły publicznej przeciwko Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego o zapłatę (uzupełnienie) dotacji, udzielanej na podstawie art. 90 ustawy o systemie oświaty, droga sądowa jest niedopuszczalna. Takie stwierdzenie oparto w uzasadnieniu przywołanego tutaj orzeczenia na argumentacji, że komentowana regulacja bez żadnych wątpliwości mieści się w sferze prawa finansowego (administracyjnego), będącego ze swej natury częścią składową prawa publicznego, Skarb Państwa zaś lub jednostka samorządu terytorialnego zajmuje w stosunku do podmiotu uprawnionego do otrzymania dotacji pozycję działającego z mocy władzy zwierzchniej, co wyklucza istnienie między stronami stosunku cywilnoprawnego.
Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy również w uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 października 2002 r., V CK 281/02. Istotną różnicę w stosunku do wyżej omówionej sprawy o sygn. I CKN 1132/97 stanowiło jednak sformułowanie żądania pozwu: powodowa fundacja domagała się bowiem od Skarbu Państwa, reprezentowanego przez właściwego miejscowo kuratora oświaty, zapłaty odszkodowania za ograniczenie należnej dotacji, w kasacji powołując przepisy statuujące odpowiedzialność odszkodowawczą Skarbu Państwa za działanie funkcjonariusza. Sąd Najwyższy uznał tę argumentację za całkowicie nieuzasadnioną, żądanie bowiem od Skarbu Państwa odszkodowania w następstwie nieprzyznania dotacji budżetowej jest tożsame z żądaniem zapłaty dotacji: w obu sytuacjach chodzi o wymuszenie przydziału środków budżetowych na drodze sądowej, co zakłada - w istocie niedopuszczalną prawnie - kontrolę wykonania budżetu przez sąd powszechny.

Odrzucenie możliwości dochodzenia tego rodzaju roszczeń przed sądami powszechnymi nie jest jednak w orzecznictwie Izby Cywilnej SN konsekwentne. Świadczy o tym postanowienie z dnia 22 sierpnia 2000 r., powód - skarżący kasacją postanowienie w przedmiocie odrzucenia pozwu - powołał się we wniosku o dopozwanie Skarbu Państwa, obok pierwotnie wskazywanych jako podstawa prawna powództwa przepisów ustawy o systemie oświaty, także na art. 417 § 1 w związku z art. 4202 k.c. Sąd Najwyższy, podzielając argumentację przedstawioną w sprawie I CKN 1132/97, przyjął jednak, że nastąpiło przekształcenie przedmiotowe powództwa, w wyniku czego powód przedstawił sądowi powszechnemu takie okoliczności, które mogą stanowić źródło - mającej bez wątpienia charakter cywilnoprawny - odpowiedzialności deliktowej. Odrzucenie pozwu było zatem przedwczesne.
Trybunał Konstytucyjny w istocie zmierza do wykluczenia takiej wykładni art. 1 w zw. z art. 2 § 1 k.p.c., w wyniku której dochodziłoby do wyłączenia a limine drogi sądowej dla dochodzenia roszczeń pieniężnych powstających na skutek czynności administracyjnoprawnych.
W uzasadnieniu wyroku TK z dnia 10 lipca 2000 r., Trybunał co prawda uznał zasadniczą trafność judykatury Sądu Najwyższego, przyjmującej dopuszczalność drogi sądowej wtedy, gdy powód opiera roszczenie na zdarzeniach prawnych, które mogą stanowić źródło stosunków cywilnoprawnych, jednakże zauważył, że mogą istnieć sytuacje, w których w zakresie pojęcia „sprawy cywilnej” (art. 1 k.p.c.) mieszczą się także spory o roszczenia pieniężne, mające swoje źródło w aktach administracyjnych. Punctum saliens argumentacji Trybunału Konstytucyjnego stanowiło spostrzeżenie, że także pomiędzy osobami pozostającymi w stałym stosunku cechującym się brakiem równorzędności (jak np. stosunek między organem administracji a obywatelem) może dojść do ukształtowania więzi, w której podmioty te posiadają równy status. Natomiast przyjęcie odmiennego punktu widzenia, zaprzeczającego możliwości dochodzenia przed sądem cywilnym roszczenia o świadczenie pieniężne, prowadziłoby w sposób sprzeczny z Konstytucją RP do pozbawienia strony prawa do sądu.

DROGA SĄDOWA W DOCHODZENIU ROSZCZEŃ O ŚWIADCZENIE JEST DOPUSZCZALNA

To orzeczenie miało istotne konsekwencje dla judykatury. W wyroku SN z dnia 3 stycznia 2007 r., a także w postanowieniu tegoż sądu z dnia 23 października 2007 r., przyjęto, że wymienione w art. 90 ustawy o systemie oświaty niepubliczne szkoły i placówki, uprawnione do dotacji, nie podlegają podmiotom zobowiązanym do udzielenia dotacji. W ustawie o systemie oświaty ustawodawca nie przewidział potrzeby władczego orzekania w przedmiocie dotacji należnej niepublicznym szkołom i innym placówkom, a nawet gdyby taki obowiązek dopuścić, to nie można by wykluczyć dopuszczalności drogi sądowej do dochodzenia przyznanej dotacji, lecz niewypłaconej lub wypłaconej częściowo, ponieważ ustawodawca nie przewidział możliwości dochodzenia dotacji na drodze administracyjnej. Sąd Najwyższy uznał na tej podstawie, że przyznanie ex lege dotacji, o których mowa w art. 90 ustawy o systemie oświaty, kreuje pomiędzy udzielającym dotacji a jej beneficjentem stosunek prawny o cechach zbliżonych do zobowiązania.
Droga sądowa w dochodzeniu roszczeń o świadczenie jest zatem dopuszczalna.

Sławomir Pyźlak

Podstawa prawna:
– Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

Przegląd ustawodawczy

PRZEGLĄD USTAWODAWCZY - SAS 12 / 2011

CMENTARZE I CHOWANIE ZMARŁYCH

Ustawa z dnia 26 maja 2011 r. o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 144, poz. 853)

Nowelizacja dodała do ustawy art. 11 ust. 5a, zgodnie z którym w przypadku dziecka martwo urodzonego, bez względu na czas trwania ciąży, dla którego na wniosek osoby uprawnionej do pochowania (np. rodziców) sporządzono kartę zgonu, dla celu pochowania zwłok oraz celu statystycznego nie jest wymagana adnotacja urzędu stanu cywilnego o zarejestrowaniu zgonu.

POLICJA

Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o Policji

(Dz. U. z 2011 r. Nr 205, poz. 1205)

Nowelizacja dotyczy zmiany wymagań w stosunku do kandydatów do służby w Policji, w tym rezygnacji ze zbyt rygorystycznego wymogu niekaralności za wykroczenia

PRZEMOC W RODZINIE

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta”

(Dz. U. z 2011 r. Nr 209, poz. 1245)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 9d ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. Nr 180, poz. 1493, ze zm.) i określa:

procedurę „Niebieskie Karty”,
wzory formularzy „Niebieska Karta” wypełniane przez przedstawicieli podmiotów realizujących procedurę.

ASYSTENCI PROKURATORÓW

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r.
w sprawie szczegółowego sposobu i trybu przeprowadzania konkursów na stanowisko asystenta prokuratora

(Dz. U. z 2011 r. Nr 210, poz. 1257 ze zm.)

Rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 100c ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 ze zm.) i określa:

szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania oraz etapy i przebieg konkursu na stanowisko asystenta prokuratora,
skład komisji konkursowej oraz sposób i tryb jej działania,
zakres i sposób udostępniania kandydatowi na stanowisko asystenta prokuratora informacji o przebiegu i wynikach konkursu.

EUROPEJSKIE RADY ZAKŁADOWE

Ustawa z dnia 31 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o europejskich radach zakładowych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 213, poz. 1265)

Nowelizacja dotyczy wdrożenia w polskim porządku prawnym przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym

PRAWO CYWILNE

Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw

(Dz. U. z 2011 r. Nr 85., poz. 458)

Nowelizacja ma na celu ułatwienie obrotu prawnego i uniknięcia komplikacji związanych z dziedziczeniem dowolnie wybranych przez strony składników majątkowych takich jak: przedsiębiorstwo, nieruchomości, udziały lub akcje w spółkach kapitałowych oraz zbywalnych praw i obowiązków w spółkach osobowych a także zmiany konstrukcji prawnej darowizny na wypadek śmierci przez wyłączenie tej instytucji z dziedziny prawa spadkowego

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 września 2011 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn

(Dz. U z 2011 r. Nr 216, poz. 1276)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 17a ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) i określa:

wzór zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych oraz szczegółowy zakres danych w nim zawartych,
rodzaje dokumentów, które powinny być dołączone do zeznania podatkowego,
przypadki, w których może być złożone wspólne zeznanie podatkowe, oraz tryb jego składania.

USŁUGI PŁATNICZE

Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 199, poz. 1175)

Ustawa określa zasady świadczenia usług płatniczych, w tym:

warunki świadczenia usług płatniczych, w szczególności dotyczące przejrzystości postanowień umownych i wymogów w zakresie informowania o usługach płatniczych;
prawa i obowiązki stron wynikające z umów o świadczenie usług płatniczych, a także zakres odpowiedzialności dostawców z tytułu wykonywania usług płatniczych;
zasady prowadzenia działalności przez instytucje płatnicze i biura usług płatniczych, w tym za pośrednictwem agentów tych podmiotów, oraz zasady sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami.

FINANSOWANIE SPORTU UCZNIÓW

Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 19 września 2011 r. w sprawie dofinansowania zajęć ze środków Funduszu Zajęć Sportowych dla Uczniów

(Dz. U. z 2011 r. Nr 217, poz. 1290)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 133 ust. 5 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm.) i określa:

warunki i tryb przyznawania ze środków Funduszu Zajęć Sportowych dla Uczniów dofinansowania zajęć sportowych dla uczniów, prowadzonych przez kluby sportowe działające w formie stowarzyszenia oraz inne organizacje pozarządowe, które w ramach swojej statutowej działalności realizują zadania z zakresu upowszechniania kultury fizycznej wśród dzieci i młodzieży, a także organizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego;
tryb składania wniosków i dane, jakie powinien zawierać wniosek o przyznanie dofinansowania zajęć;
tryb przekazywania środków z Funduszu;
wysokość dofinansowania zajęć.

SPÓŁKI HANDLOWE

Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks spółek handlowych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 201, poz. 1182)

Nowelizacja dotyczy wdrożenia do polskiego porządku prawnego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/109/WE z września 2009 r. w sprawie wymogów sprawozdawczości i dokumentacji w przypadku połączeń i podziałów spółek; proponowane przepisy zakładają liberalizację obowiązków związanych z procedurami łączeniowymi i podziałowymi

PRAWO BANKOWE

Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz ustawy o kredycie konsumenckim

(Dz. U. z 2011 r. Nr 201, poz. 1181)

Nowelizacja dotyczy zasad i trybu powierzania przez banki wykonywania czynności z zakresu działalności bankowej podmiotom zewnętrznym (outsoursing bankowy), redefinicji niektórych pojęć i usunięcia wątpliwości interpretacyjnych

DOKUMENTY ELEKTRONICZNE

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w sprawie sporządzania pism w formie dokumentów elektronicznych, doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów i kopii dokumentów elektronicznych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 206, poz. 1216)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565 ze zm.) i określa:

warunki organizacyjno-techniczne doręczania dokumentów elektronicznych, w tym reguły tworzenia elektronicznej skrzynki podawczej;
formę urzędowego poświadczania odbioru dokumentów elektronicznych przez adresatów;
sposób sporządzania i doręczania pism w formie dokumentów elektronicznych;
sposób udostępniania kopii dokumentów elektronicznych oraz warunki bezpieczeństwa udostępniania formularzy i wzorów dokumentów.

ZATRUDNIENIE SOCJALNE

Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu socjalnym oraz niektórych innych ustaw

(Dz. U. z 2011 r. Nr 205, poz. 1211 ze zm.)

Nowelizacja porządkuje działania związane ze wspieraniem aktywności zawodowej uczestników centrów integracji społecznej oraz uczestniczących w zajęciach klubów integracji społecznej

PRAWO ENERGETYCZNE

Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw

(Dz. U. z 2011 r. Nr 205, poz.1208)

Nowelizacja dotyczy m. in. definicji odbiorcy krajowego, ważności warunków przyłączenia, określenia wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej, wymogu aktualizacji przez przedsiębiorstwo energetyczne informacji dotyczących podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej oraz wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej, warunków sprzedaży energii elektrycznej oraz wymagań w zakresie posiadania i kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją sieci.

PRAWO POBIERCZE

Ustawa z dnia 1 kwietnia 2011 r. Prawo pobiercze

(Dz. U. z 2011 r. Nr 92, poz. 529)

Ustawa określa:

zasady i warunki wprowadzania do obrotu wyrobów z metali szlachetnych oraz obrotu nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
zasady i tryb przeprowadzania badań i oznaczania wyrobów z metali szlachetnych oraz wyrobów zawierających metale szlachetne;
obowiązujące próby dla wyrobów z metali szlachetnych;
organizację administracji probierczej;
zasady nadzoru nad wykonywaniem przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 2 ustawy metalami szlachetnymi w rozumieniu ustawy są:

platyna, pallad, złoto i srebro,
metale z grupy platynowców: iryd, osm, rod i ruten
w stanie czystym albo w stopach z innymi metalami.

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI

Projekt ustawy - Zmiana prawa o zgromadzeniach

AKTUALNOŚCI - SAS 12 / 2011

W dniu 24 listopada 2011 r. Prezydent RP przesłał do Sejmu RP projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach. Przygotowanie projektu związane jest z wydarzeniami, które miały miejsce 11 listopada 2011 r. w Warszawie.

W ocenie Prezydenta RP zaproponowane zmiany nie prowadzą do ograniczenia wolności zgromadzeń, która objęta jest ochroną konstytucyjną, lecz zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim pragnącym uczestniczyć w manifestowaniu patriotycznych emocji, także rodzinom z dziećmi, których należy chronić przed chuliganami i ich brutalnym zachowaniem.
Projekt przewiduje m. in. zakaz uczestnictwa w zgromadzeniach osób posiadających przy sobie broń, materiały wybuchowe, wyroby pirotechniczne, materiały pożarowo niebezpieczne lub inne niebezpieczne narzędzia (nowelizacja art. 3 ust. 2) oraz osób, których rozpoznanie z powodu ubioru, zakrycia twarzy lub zmiany jej wyglądu nie jest możliwe (dodany art. 3 ust. 3 ustawy).
Ten ostatni zakaz nie dotyczy jednakże zgromadzeń osób, których wprawdzie nie można zidentyfikować, jednakże informacja o tym zostanie przekazana przez organizatora organowi gminy. Jak podaje w uzasadnieniu projektodawca w niektórych przypadkach (np. zgromadzenia, którego celem jest ochrona praw pracowniczych) stosowanie środków uniemożliwiających identyfikację wiąże się z celem zgromadzenia. W rezultacie niedopuszczalne będzie jedynie stosowanie takich środków bez uprzedniego poinformowania organu gminy w zawiadomieniu. Wskazać przy tym należy, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. akt Kp 1/04 uznał, że uchwalona przez Sejm ustawa z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach oraz ustawy – Prawo o ruchu drogowym, wprowadzająca zakaz uczestnictwa w zgromadzeniach osób, których identyfikacja nie jest możliwa, za niezgodną z Konstytucją RP.
Istotną zmianę zawiera proponowany art. 7a, zgodnie z którym: „Jeżeli w tym samym czasie i miejscu lub na trasie przejścia zgłoszonych zostało dwa lub więcej zgromadzeń i nie jest możliwe ich oddzielenie w taki sposób, aby ich przebieg nie zagrażał życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach, organ gminy niezwłocznie wzywa organizatora zgromadzenia zgłoszonego później do dokonania zmiany czasu lub miejsca zgromadzenia albo trasy przejścia uczestników.” W takim przypadku organizator dokonuje zmiany czasu lub miejsca zgromadzenia albo trasy przejścia uczestników w taki sposób, aby informacja o zmianie dotarła nie później niż na 2 dni przed datą zgromadzenia.

Konsekwencją powyższego jest nowelizacja art. 8 ustawy (poprzez zmianę pkt 2 i dodanie pkt 3) i wprowadzenie nowej podstawy rozwiązania zgromadzenia, t.j. m. in. w przypadku odbycia dwóch lub więcej zgromadzeń w tym samym czasie, w miejscach lub na trasach przejścia, które są tożsame lub w części się pokrywające, a które mogą zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach. Rozwiązanie zgromadzenia może (według projektu) nastąpić także po spełnieniu ustawowych warunków rozwiązania zgromadzenia, pomimo braku możliwości skontaktowania się z jego przewodniczącym (nowelizacja art. 12 ust. 2).

Projekt wprowadza obowiązek określenia przewodniczącego, gdy organizatorem zgromadzenia jest osoba prawna lub podmiot niemający osobowości prawnej. Wówczas przewodniczącym zgromadzenia byłby członek władzy statutowej takiej osoby lub podmiotu (nowelizacja art. 10 ust. 2 ustawy).
Projekt wprowadza ponadto m.in.:

– obowiązek posiadania przez przewodniczącego zgromadzenia odpowiednich wyróżników, których przekazanie ma zapewnić organ gminy (dodany ust. 3a w art. 10),
– obowiązek delegowania przez organ gminy swoich przedstawicieli na zgromadzenie, w przypadku gdy przewidywana liczba uczestników jest większa niż 500 osób lub istnieje ryzyko niebezpieczeństwa naruszenia porządku publicznego (nowelizacja art. 11 ust. 2 ustawy),
Projekt przewiduje również odpowiednie przepisy karne, które przewidują grzywnę dla przewodniczącego, który uchybił obowiązkom dotyczącym utrzymania lub przywrócenia pokojowego przebiegu zgromadzenia oraz dla innych osób, które nie wykonują poleceń przewodniczącego.

NOWE OBOWIĄZKI GMIN

Należy zwrócić uwagę na nowe obowiązki gmin, które wynikają z ww. projektowanych rozwiązań. Przede wszystkim obowiązkiem organu będzie dokonanie oceny, czy zgłoszone zgromadzenia mogą się odbyć w tym samym czasie i miejscu oraz czy nie jest możliwe ich oddzielenie w taki sposób, aby ich przebieg nie zagrażał życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach. Ponadto gminy będą musiały zapewnić znaki wyróżniające przewodniczącego zgromadzenia oraz obligatoryjnie delegować przedstawicieli na zgromadzenie liczące powyżej 500 osób lub w przypadku zgromadzenia o tzw. podwyższonym ryzyku.

WRÓĆ DO SPISU TREŚCI